her ne kadar dramalarda ki gibi bir yer olmadığını bilsem de her türlü konuda aşırı disiplinli olduklarını düşünüyorum. grup çalışmalarında her zaman belli bir düzen var.
gitmek istediğim, hayatımı dahi orda yaşamak istediğim bir yer. coğrafi olarak ne kadar küçük olsa da tarihi yerleri ve mirasları titizlikle korunuyor.
kafe kültürü kesinlikle aşırı gelişmiş düzeyde. çoğu tanıdığım tatlı ve çikolatalarının burdakine kıyasla lezzetli olmadığını söylüyor hep, bu yüzden merak etmiyor değilim.
Güney Kore cumhurbaşkanı Moon Jae-in, ülkede köpek eti tüketimini yasaklamayı planlıyor.
Bununla birlikte sanılanın aksine Korelilerin büyük çoğun köpek eti tüketmiyor. Ülkede köpek etine olan talep de özellikle son yıllarda düşüşe geçti. Ama yine de Güney Kore'deki köpek eti sektörü için her yıl bir milyon köpeğin kesildiği tahmin ediliyor.
2020 yılında yapılan bir araştırmaya göre Güney Korelilerin % 84'ü hayatlarında hiç köpek eti yememiş ve gelecekte de yemeyi düşünmüyor. % 59'u ise köpek eti yenmesinin yasaklanmasını destekliyor.
2020 senesinde 519 milyar 498 milyon dolar ihracat yapmış, 467 milyar 633 milyon ithalat yapmıştır.
temel ihracat materyalleri:
entegre devre 15.35%
makine 12.81%
vasıtalar ve parçaları 11.34%
mineral/yakıt 7.01%
plastik 5.86%
demir çelik 4.23%
bilimsel ekipman ve aparat 4.16%
organik kimyasallar 3.85%
diğer 35.39%
doğu asya'nın beş büyük ekonomisinden birisidir. çok gelişmiş bir medeniyettir.
diğerleri için:
(bkz: japonya)
(bkz: singapur)
(bkz: tayvan)
(bkz: hong kong)
geçenlerde izlediğim bir videoda, derslerin sabah 8'de başlayıp, bazı okullarda 22:00'de, bazılarında 23:00'te bittiğini öğrenerek şaşırmama vesile olmuş ülke.
videoyu çeken koreli arkadaş bizim gençlere özeniyordu " bizim hiç güzel okul anımız olmuyor" diyerek. ne derece doğru bilinmez, ama " bizim filmlerimizde gördüğünüz o okul ortamları yalan. yok öyle bir şey." demişti.
görmek istediğim ülkelerden biridir güney kore. en ufak bir yaş farkında bile karşısındakine saygı gösteren insanlar olduklarını duydum korelilerin. bence çok önemli bir şey bu.
zengin bir ülke. suç yok vs.
ama mesela yaşadığımız kampüs dahil her yerde ayak işlerini, temizlik, çöp gibi en zor işleri yapanlar bir ceset kadar solgun görünen yaşlılar.
bu konuyu bir koreliye sorduğunuzdaysa bozuluyor, ekonomimiz o hale gelmiş, napalım diye kızıyorlar.
not: güney kore'de intihar olayları tüm dünyanın aksine 65 yaş ve üstünde yaygın. sebepse yalnızlık, fakirlik, sağlık sigortası olmaması. uydusu olduğu amerika'dan kapitalizmi çok güzel bi şekilde öğrenmişler işte.
