genel olarak asya kültürünü ve özellikle kore kültürünü seven bir insanım. tarihleri, dilleri, toplumsal yapıları hep ilgimi çekmiştir.
ne yazık ki 12-13 yaşlarındaki imam hatipli kızların k-pop denen rezil şeye tapmaları sonucu kusma seviyesine gelerek önyargılı yaklaşmaktayım artık.
ülkenin şu sıralar sıkandallarla çalkalandığı doğrudur. bizde gayet sıradan görülen taciz, tecavüz gibi olaylar orada yankı uyandırdığı için.
internette bol bol yorum okuyorum bu k-pop denen leş sektör ile beyni yıkanmış kızlara ait. "benim idolüm yapmaz öyle şey" diye gezip duruyorlar. sanki 40 yıllık arkadaşları. böyle konuşmaları cidden ilginç bir psikoloji örneği.
evet korece şarkılar dinlediğim oldu. zaten dinlenebilir de. ama cidden sadece güzel/yakışıklı olmasıyla ünlü olan, kendilerine verilmiş şarkıları oynanmış sesleriyle söyleyen bu insanların "sanatçı", "idol" olduklarını düşünmek mallıktan öte.
gel gelelim bigbang seungri'ye. bigbang kore'nin en ünlü grubu olması sebebiyle ağlaşan kızlarımızı çok net görüyoruz. adam kadınlara uyuşturucu verip tecavüz etmiş bir de kameraya çekip chat odalarında paylaşmış. yabancı yatırımcılara kadın pazarlamış. ülkeye illegal uyuşturucu sokmuş. büyük kumar hesaplarını kontrol etmiş. ben çok merak ediyorum daha bu adamın ne yapması gerekiyor "fan" denen salak kızların bu çocuğu savunmaması için. adam bildiğin palu ailesindeki tuncer lan. diğer "sanatçı"ların da savunulacak hiçbir yanı yok. cnblue'dan, ft island'a, girls generation'dan, blackpink'e herkes elbette bu işlerin içinde. sayfa sayfa konuşmalar yayınlandı ama o konuşmaları fanlarının münasip bir yerine de soksan anlamazlar.
zaten bir eğlence sektörünün "temiz" olduğunu düşünmek ciddi mallıktır. nerde para varsa orada kirli işler döner ve bazıları paravan olur. kore'deki bu olayda sanatçıların aslında paravan olması gibi. asıl olay politikacılar ve büyük şirket sahipleri. onlara kadar gelecek olay, inanıyorum. daha kore en az 5 yıl konuşur bunları.
kısacası sevgili imam hatipli ergen kızım; k-pop sektörü fuhuşun, kumarın bir paravanıdır, büyük şirket sahiplerinin kara para akladığı, asya'nın en pis işlerinin renkli saçlar ve birbirinin aynısı pop şarkılar ile örtüldüğü bir sektördür. "senin idolün" de, "oppa"n da bunlara bulaşmıştır ve inan hepsi bulaşmaya devam edecektir.
hyundai'nin sadece araba ürettiğini sanıp buzdolabını görünce şaşırabilir, samsung marka ilaç kullanabilir, lg'nin yapmış olduğu binalarda oturabilirsiniz güney kore'de. şirketler genellikle birçok alanda faaliyet gösterirler.
halk oldukça milliyetçidir. sokaklarda yerli araba dışında araba bulmak neredeyse imkansızdır.
tarih derslerinden öğrenmiştim. kore ülkesi sömürgeci devletlerden dolayı iki bölgeye ayrılmıştır. amerika ve Rusya tarafından olan bu savaşta milyonlarca insanı katlettiler. masum insanlara kıydılar. Sadece bir toprak parçası için.. Güney Kore ve Kuzey Kore diye. Türkiye, Güney Kore'ye NATO yoluyla asker gönderdi. Keza Türkiye NATO ile asker göndermeden önce biz Türkiye olarak baştan gitmek istemişiz. Kilometrelerce uzakta da olsa bizim için masum insanlar önemli. Bizim askerlerimiz daha 15 yaşındayken gidip savaştılar. Bazısı şehit oldu bazısı gazi oldu. Savaş bitti. Amerika başlattı ve Güney Kore hakkında kendi adının hükmü olsun diye çabaladı. Ne yazık! Gel zaman git zaman Güney Kore acılarını sarıp her alanda kendilerini geliştirmiş bir toplum. Kuzey Kore ise çağın gerisinde kalan bir yerdir. Güney Kore benim için bambaşka bir yer. Binalarına, doğa harikalarına değil. insanların koca yürekli insanlar olmasıydı. O kadar acıya rağmen pes etmeyen mücadele eden bir toplum. Şimdi ise ekonomi de kendinden söz ettiren bir ülke. Aslında Güney Kore'yi çok güzel anlatan bir film yapıldı. O kadar etkileyici ki biraz okuyup izlerseniz yazdıklarımı daha iyi anlarsınız. Ayla filmi. Ayla filmine tam 3 kez gittim. Ekonomi, finans, ticaretten söz ettiren Güney Kore K-pop şarkılarıyla danslarıyla tüm dünyayı yerinden salladı. Diyorum ya asla pes etmemişler. Beni de etkiledi. En çok dans alanında. insanları çok içten samimi fakat ingilizce konuşmayı bilseler de sevmiyorlar. Sevmedikleri için size uzak davranabilirler. Benim katıldığım tüm programlar da iyi davrandılar. Uzakta olsa canlı yayınlarla iletişim kurabilirsiniz. Ben çok tatlı içten insanlar tanıdım. Ne yazık ki gençler de Amerika ve Rusya sevgisi çok var. Tarihlerini bilmiyorlar mı desem de Türkiye'deki insanlar da Amerikayı seviyor. Saygı duyarım da biraz akıldışı değil mi? Sana atalarına kurşun sıkana mı hayranlık besleyeceksin. *Güney Kore Türkiye'ye kardeş ülke der. Çok uzun yazdığımı farkettim. Çok anlatılacak var da burada sonlandırayım. Sevdiğim bir ülke ben de yeri ayrı tarihsel olarak etkileyip dansla dozu arttıran bir yer.
zengin bir ülke. suç yok vs.
ama mesela yaşadığımız kampüs dahil her yerde ayak işlerini, temizlik, çöp gibi en zor işleri yapanlar bir ceset kadar solgun görünen yaşlılar.
bu konuyu bir koreliye sorduğunuzdaysa bozuluyor, ekonomimiz o hale gelmiş, napalım diye kızıyorlar.
not: güney kore'de intihar olayları tüm dünyanın aksine 65 yaş ve üstünde yaygın. sebepse yalnızlık, fakirlik, sağlık sigortası olmaması. uydusu olduğu amerika'dan kapitalizmi çok güzel bi şekilde öğrenmişler işte.
geçenlerde izlediğim bir videoda, derslerin sabah 8'de başlayıp, bazı okullarda 22:00'de, bazılarında 23:00'te bittiğini öğrenerek şaşırmama vesile olmuş ülke.
videoyu çeken koreli arkadaş bizim gençlere özeniyordu " bizim hiç güzel okul anımız olmuyor" diyerek. ne derece doğru bilinmez, ama " bizim filmlerimizde gördüğünüz o okul ortamları yalan. yok öyle bir şey." demişti.
görmek istediğim ülkelerden biridir güney kore. en ufak bir yaş farkında bile karşısındakine saygı gösteren insanlar olduklarını duydum korelilerin. bence çok önemli bir şey bu.
