gülüşün ve unutuşun kitabı

Bir milan kundera eseridir.

--spoiler--
bir dergi şu fotoğrafı yayınlamıştı.sırtlarında tüfekleri, başlarında plesksiglastan yapılma koruyucu siperli çelik miğferleriyle bir sıra üniformalı adam, gözlerini, önlerinde el ele vererek dans etmekte olan tişörtlü, blucinli genç kız ve erkeklere çevirmiş bekliyorlardı.
Bu, herhalde, bir atom santralini, bir askeri eğitim kampını, bir siyasl parti genel merkezini ya da bir büyükelçiliği korumakla görevli polislerle gençler arasındaki çatışmadan önceki bekleme dönemiydi. Gençler bu ölü dakikalardan yararlanarak el ele verip bir çember oluşturmuşlar ve basit bir halk türküsünün eşliğinde, iki adım öne bir adım geriye giderek ve önce sağ sonra sol ayaklarını kaldırıp indirerek dans ediyorlardı.
Onları anladığını sanıyorum: alanda çizdikleri çemberin sihirli bir çember olduğu ve yüzük gibi kendilerini birbirine bağladığı duygusuna kapılmışlardı. Göğüsleri sonsuz bir saflık duygusuyla şişmekteydi; onları birleştiren şey, askerlerin ya da faşist komandoların uygun adım yürüyüşleri değil, çocuklar gibi birlikte dans edişleriydi. Saflıklarını böylece polislerin suratına tükürmek istiyorlardı.
işte fotoğrafı böyle gördüler ve bu fotoğraf, şu çok anlamlı çelişkiyi belirgin hale getirdi: bir yanda polis, sıra halinde yabancı bir birlik içinde ( çünkü zorlanmış, emredilmiş), öteki yanda gençler çember oluşturarak gerçek bir birlik halinde (çünkü, doğal ve içten) ve bu yanda polis, saldıran insanların hırçın hareketliliği içinde, öte yandakiler bir oyunun neşesi içinde.
--spoiler--

tipik bir milan kundera kitabıdır. Var olmanın dayanılmaz hafifliği ve ölümsüzlük * kitaplarıyla bir üçleme oluşturduğu söylenebilir.