günlerdir kulağımda sönük bir ezgi olarak duyduğum fakat bir türlü çıkaramadığım şarkı.
bugün denk gelince işte bu dedim, taa 4-5 yaşlarımdan kalma bir anıymış meğer. unutmamışım hala.
bir gün bir televizyon programı izliyorduk annemle, 4-5 yaşlarındayım o zamanlar;
adamın biri bu şarkının hikayesini anlatıyor, meğer bir aşk şarkısı değil de bosna-sırbistan savaşında öldürülen ve görüntüleri televizyonlara yansıyan 13-14 yaşlarında bir kız çocuğuna ithafen yazılmış.
bugün öğrendim ki o adam da ümit sayın imiş.
neyse işte uzun lafın kısası güzel şarkıdır, hisli şarkıdır.
bazı duyguların hala kirlenmemiş olduğu son dönemleri anlatan, tatlı bir 90'lar şarkısıdır;
--spoiler--
hiç sende insaf yok mu can alır ellerin
hiç sende vicdan yok mu sızlamaz yüreğin
--spoiler--
insanı alıp uzak diyarlara götüren süper şarkı.
canım ailem dizisinde iki dakka boğazını tutamayan, her durumda yiyip içen şahsiyyet.
"ayh valla hiç bi şe yiyip içmiyorum ama yarıyor" diyen prototipin ekrana yansıması.
giriş müziğiyle dinleyenin midesine yumruk atabiliyor, "ne zaman diner bu gözyaşım" diye sorarken işte çaresizlik bu diye tanıtıyor, bitiş müziğiyle de gidişli-gelişli gözyaşı yolu açıyor dinleyenin yüzünde, kesiyor nefesi ciğerden çok yetenekli bir şarkı gerçekten.
