korktuğunda,
aşık olduğunda,
sevişirken karşıdaki insana,
ne yapacağını bilemediğinde,
köşeye sıkışıp çaresizce kaldığında,
saklandığın herhangi bi yerde seni bulduklarında*
yaptığın bazen en boş bazen ise en anlamlı bakıştır.
Mekan burası. Tam bu açı. Benden biraz daha geride oturuyor. Ona bakmak için sırtımı dönüyorum buraya.
Senelerce kimseye bakamamışım meğer. On dakika, yirmi dakika, yarım saat. Konuşmuyoruz. Temas etmiyoruz. Gözlerimizi kaçırmıyoruz. Bazen gülümsediğini görüyorum. Bazen gözlerimiz doluyor. Saçlarım bi dünya kabarmış bakışlarımızın arasında dolaşıyor.
Olur yani. Anlatmak zor. Hissetmek çok güzel. Biriyle böyle iletişmek çok güzel.
