Benim gördüğüm en güzel cins-i latif bir polisti. Hafif salaş hâle gelmiş uniformanın içinde, dağılmış atkuyruğu bir saç, sıfır makyaj, yorgun bir yüzü ve duruşu vardı. Kendini ise kaptırmış, bir evrakla ilgili bir şeyler söylüyordu karşısındaki elemana, gozu de sürekli evraktaydı belli ki ciddi biriydi.
Nasıl olur yaa? Demiştim. Böyle bir güzellik nasıl böyle yıpratıcı bir iş yapmak zorunda kalabilir?? (Tamamen doğal bir refleks olarak)
Şöyle söyleyeyim; gerçekten daha güzelini görmedim, ne gerçekte ne de sanalda ne de şov dünyasında.
hiç biri benle yarışamaz. ben erkek olarak daha güzelim. siktiğim güzel kızdan güzel olmak hoşuma gidiyor. onun için herkesi kendime çekebilecek auraya sahibim.
sadece beraber zaman geçirmekten bile keyif aldığım en güzel kız şöyle bir şeydi; 1.73 cm civarı, fit, beyaz tenli, kömür siyahı saçlarıyla dikkat çeken ve yeşil gözleriyle insana yaşama sevinci aşılardı. hele o gülümsemesi, unutmak zor.
165 boylarında. Kızıl kumral saçları, saçıyla hemen hemen aynı renk tek parça uzun elbise, kat kat tülleri olan, fazla dar değil. Babet giymişti, küçük elleri ve ayakları vardı. El ve kol hatları yuvarlak ve pürüzsüz, zayıf, göğüs ve kalçası orantılı ve harika. Masallardan fırlamış gibiydi.
Yolda geçerken görmüştüm sadece. Ama iki yıldan fazla oldu ve hala unutamıyorum.
Edit: Onu düşünerek hiçbir zaman Otuzbir çekmedim, onun yeri bende ayrıdır. Onu düşünerek birkaç kez ağladığım olmuştur.
