gönül yare gitmek ister

Aşır Tunca şiiridir:

Bahar gelmiş söyleşiyor bülbüller
Canım yâre gitmek ister, gidemez
Bahçelerde açmış lâle, sümbüller
Gönül dosta gitmek ister gidemez.

Çayır, çimen günden güne boy atar
Cemre düşmüş toprak amber, mis kokar
Göç yolunda kanat çırpar Turnalar
Gönül dosta gitmek ister, gidemez.

iğdeler uyanmış çiçek açıyor
Karıncalar çığır açmış, koşuyor
Kelebekler dans ederek, coşuyor
Canım yâre gitmek ister gidemez.

Her çiçeğe uçar, konar arılar
Beyazlar içinde morlar, sarılar
Gelin olmuş sanki, bütün tarlalar
Canım dosta gitmek ister gidemez.

Şaşkın ördek yalnız yüzer gölünde
Gönül sevda çeker kendi evinde
Tabip çare etmez, yârem derinde
Gönül yâre gitmek ister, gidemez.

Balarısı çiçekten bal alıyor
Mor menekşe, kokusunu salıyor
iki gözüm sevdiğini arıyor
Gönül dosta gitmek ister, gidemez.

Harman eden, altın başak biçiyor
Sevda pınarını, bilen içiyor
Ömrümün baharı geldi, geçiyor
Gönül yâre gitmek ister, gidemez
Canım dostu görmek ister, göremez.