türkiye'de farklı yerlerde aynı isme sahip gölcükler vardır. ama en bilinen gölcükler kocaeli'nin ilçesi gölcük ve bolu'da bulunan doğa harikası gölcük'tür.
15 temmuz darbe girisimi sonrasi askere personele satış yapmayan esnafıyla adini bir kez daha duyuran donanma kentidir. aslında şirin bir sahil kasabasiydi ama donanma sayesinde nüfusu artti esnafi kazandı semirdi şimdi de simardi ibneler. ulan hiyar herkes asker ve ailesi gölcükte. satis yapmazsin demek iyi o zaman batarsin baska sansin yok.
biraz fazla muhafazakar ilçedir ama bu muhafazakarlık gece sularında yok oluyor. saat akşam sekizden sonra kavaklı bölgesine gitmenizi tavsiye etmem. durduk yere niye hayatınızı teklikeye atasınız? ve gariptir ki bölgede kürt halkı da olmasına rağmen milliyetçiliğin ağır bastığı bir yerdir. 3 sene önce kurulmaya çalışılan bdp binası önünde ülkücülerin bdp' lileri nasıl meydan dayağı attığını unutamıyorum. internet cafeleri haddinden fazla olmasına rağmen hemen hemen hepsi dolar. ortalama bir ekonomik durumu vardır. büyük bankaların şubeleride bulunur. dibinde bulunan askeriye sayesinde halkın %51 asker çocuğu ve torunudur. kızlarının güzel olduğu pek söylenemez keza erkeklerde öyle. fakat insanların çoğu sıcakkanlıdır. irili ufaklı tanınmış teknoloji ve son yıllarda açılan giyim mağazalarıda buranın kalkınmasında rol almıştır. internet cafe' de olduğu gibi rent a car' da haddinden fazla vardır. ard arda 3-4 tane rent a car görürseniz şaşırmayın. eğer gölcük' ten daha fazlasını isterseniz hemen dibinde ki değirmendere' ye de gidebilirsiniz. küçük ama işlek bir yerdir gölcük.
14 yildir izmitte yasamama ragmen gitmemek icin cabaladigim bir yer.Asosyal bir yer,sahili var hicbir olayi yok,terkedilmis sahil gibi.Kafe falan olsada cok yok takilincak biryer degil.Gezmek istiyorsaniz vakit kaybi Degirmendere ye gecin derim ben.Ha bide cok buyuk bir yer gibi surekli adi gecer insanlarda birsey sanir oda ayri bi tuhafliktir.
Hayatımın 5 senesini yemiş ilçe. yerlisinin ve esnafının dahi sevmediği bir yer. Yerlisi çok temiz kalpli ve iyi insanlari da barindirir fakat gölcük merkez'de her köşe başında bekleyen gençleri gördüğünüzde manzarayı daha net anlayabiliyorsunuz. Yapabileceğiniz tek aktivite değirmendere sahilde oturup çay içmektir. gün itibari ile Doğup büyüdüğüm beşiktaş a sonunda geri dönüyorum, bakıyorum da bildiğin 5 sene askerlik yaptım lan ben burada. Az daha öteye gidin yalovada durun, az gerisi izmit, ama burda durmayın efendim, ben yaptim siz yapmayin.
yarısı donanma'nın, kalan yarısının yarısı da diğer askeri birliklerin içinde kalan kocaeli'nin en güzel ilçesi.
askerliğim boyunca biri üç günlüğüne ve tek başıma olmak üzere toplam dört kez gitmişliğim vardır. askerliğimin belki de en güzel günleri orada geçmiştir.
efendim, solunum sorunlarım nedeniyle usta birliğim olan yığılca ilçe jandarma komutanlığı'na teslim olmamın hemen* ardından bölük komutanımız önce düzce tıp fakültesi bünyesindeki kulak burun boğaz bölümüne sevk ettirdi. orada ameliyatım için ta eylül'e gün verildi. ben, kabûllendim. ameliyatı olur, tezkeremi alırım diye düşünüyorum ama bölük komutanımız "çok geç" dedi ve önce düzce devlet hastanesi'ne oradan da gölcük'e sevk ettirdi. giderken de "düzelmeden gelme" dedi ve ekledi: kalman gerekirse gölcük ilçe jandarma komutanlığı'nda kal...
rdm olmadığımdan gölcük'e tek tabanca geldim. ilk gün göğüs hastalıklarına göründüm. orada doktor, eczaneyle anlaşmalı olsa gerek yalnızca göğsümü dinleyim "sende koah var" dedi. yalvar yakar kulak burun boğaza sevk ettirdim kendimi. kulak burun boğazda kimse yoktu. haftalık çalışma programlarına baktım, salı da muayene yok. kendi kendime "yürü oğlum sadaeke, fırsat bu fırsat istanbul'a kaç. çarşamba sabah döner, muayeneni olur, ankara gata'ya sevkini alırsın." dedim. bastık, istanbul'a kaçtık. psikolojim o kadar bozuk ki anlatamam...
salı benden haber çıkmayınca bölükten evi aradılar. açtım, güzel güzel de konuşuyorum ama ben değilim gibi. neyse, baktım olmayacak akşam gölcük'e döndüm. gölcük ilçe jandarma komutanlığı'na girdim, nöbetçi bilgen astsubay diye şeker gibi bir kadın. selâmımı verdim. durumu anlattım. "geç, yat koğuşta" dedi. asker arkadaşlarda nasıl bir izzet ikram, anlatamam. hepsi sağ olsunlar.
neyse efendim, çarşamba oldu. sabahtan gittim hastaneye, muayenemi oldum, ankara'ya sevkimi aldım. çıktım dışarı, hava cayır cayır... burger king'e girdim. aga, ben ömrümde böyle bir şey görmedim. üç kasa var, kasiyerler: esmer, kumral, kızıl ve birbirinden güzel hepsi. orada yemek yedim. bölüğü aradım, "gata'ya gidiyorum" dedim. o akşamı da ilçe jandarma'da geçirip sabah ankara'ya yola çıktım.
ankara'ya indiğimde perşembe akşam üzeriydi. koştura koştura gata'ya, psikiyatri servisine gittim, uykuda solunum testi orada olduğundan. tabip albay vardı, onunla konuştum. "pazar yatıralım" dedim. selâmımı verdim, çıkıp bölüğü aradım. idari işler astsubayı atarlandı: pazara kadar seni mi bekleyeceğiz; kalk gel, pazar günü gidersin! arkadaş, benim cebimde para kalmamış... neyse, gittim gene tabip albayın yanına, durumu anlattım. o geceye aldı testi. akşama kadar süt dayımla gezdim, amcam geldi falan... o gece uyudum. öğlene kadar test sonuçlarını bekledim: solunum durması var ama uyku apnesi sayılmaz. iyi, kulak burun boğaza sevk gene. öğle arasında torpil aramaca...
öğleden sonra kulak-burun-boğaza gittim. üstteğmen muayene etti: ameliyat var ama acelesi yok. ben de "komutanım, ne kadar çabuk o kadar iyi" dedim, demez olaydım! tabip yüzbaşıyı çağırdı. adam burnuma aleti soktu soktu soktu, sonunda "mevsimsel alerjik rinit" dedi, kesip attı. üstteğmen'e yalvarıyorum: komutanım, benim önceki ameliyatım yarım kaldı, yapmayın etmeyin. hava değişimi peşinde koşmuyorum*, soluk alayı yeter. "hoca karar verdi" dedi ve beni bitirdi. bozuk psikolojimin amına koydu.
çıkışta süt dayım aldı. biraz gezdik gene. "evlât, üzülme bu kadar" falan diyor ama nâfile. piskoloji sikilmiş bir kere. neyse, akşam yola çıktım gene. dönüyoruz, boynumuz bükük. cuma akşamını alay'da geçirdim. tertip gökhan vardı, onunla lafladık falan. cumartesi öğlen ver elini bölük!
ondan sonra olaylar olaylar...
döktüm içimi rahatladım, sözlük. sen de olmasan kimimiz var ki zaten.
yıllar geçmesine rağmen gölcük deyince akla 17 ağustos depremini getiren yer. yabancı biriyle konuşursunuz nelerilisin sorusuna gölcüklüyüm diyince ilk anlamazlar, hani 17 ağustos 1999 da büyük bir deprem olmuştu ya işte orası dediğiniz vakit anlaşılır nerden bahsettiğiniz.
değirmendere'yi köy adı altında himayesine almasına, değirmendere ile dip dibe olmasına rağmen Değirmendere'nin insan profiline taban tabana zıt bir insan-delikanlı- profiline sahiptir. siyah atlet milli değerleridir, kavaklı'daki yüzme havuzuna yıkanmak için geleni çoktur.
