Kimisi of havaya bak be der. Kimisi sevdiğini düşünüp hayal kurar. Kimiside acaba gökyüzüne düşersek ne olur diye düşünür. Ama böyle yatcaksin bir yere geceleyin yildizlara bakip onunla ayni yere bakiyomussun gibi hissetceksin cok güzel his valla lan.
çünkü uçsuz bucaksızdır, tıpkı deniz gibi. insan kendini yıldızlara benzetir, çıkarımlar yapmaya çalışır. aya bakar, sonra da ayın önüne geçen bulutlara. tanrı düşünülür, sorgulanır.
Gündüzleri; mavilik ve umut görmek için.
Geceleri; karanlık ve geceye karışıp dertlenmek için.
Kapalıyken; yağmur damlaları ve bizim yerimize bağıran gök gürültüsü için.
Akşamüstü; güzel olan her şeyin bittiğini görmek için.
Sabaha karşı; her günün yeni bir başlangıç olduğunu bilmek için.
Davranışın özünde yaratıcının yukarda yani gökyüzünde olduğu inancı yer alır. Bir nevi reflekstir. Çoğunlukla insanlar canları sıkkın olduğunda, aşık olduklarında veya mutlu olduklarında yüzlerini gökyüzüne çevirirler bu farkında olmadan dua ve şükür etme biçimidir.
Dua esnasında kişi özgürlük, umut ya da mucize arayışındadır. Şükür vakti geldiğinde ise gökyüzünün sonsuzluğunda ferahlar, sıkıntılarımızdan kurtulmanın hafifliği ile yaratıcıya teşekkürlerimizi iletir ya da evrene iyi dileklerde bulunuruz.
