Havanın tutamayacağı kadar fazla su buharı olduğunda, bulutlar görünür. Su buharı küçük su damlacıkları oluşturmak için yoğunlaşır; yani gaz fazından sıvı fazına bir geçiş söz konusudur. Sonuç olarak bu su, bulutu görünür kılar. Su damlacıkları o kadar küçüktür ki, havada asılı kalırlar.
Atmosferden geçerken ışık, havadaki gazlar ve partiküller tarafından emilir ve sonra dalga boyu uzunluğuna göre farklı yönlere saçılır. En kısa dalga boyuna sahip mavi ışınlar daha geniş bir alana saçılırlar. işte, gökyüzünün mavi görünmesine neden budur.
Japonca karşılığı "sora" olan, insanın içine doğduğu bu sert ve soğuk yeryüzünün tam üstünde bulunan, belki de insanın yeryüzünden daha çok evi olarak bellediği güzel mekan.
Gökyüzü olmasaydı, huzur bulmak için nereye çevirebilirdik yüzlerimizi? Mavisi, moru, laciverdi, siyahı, turuncusu.. her rengi ayrı güzel olan ve belki de ortak olarak huzurlu bulduğumuz tek mekan. Ayriyetten çoğu dinde, o dinlerin böyle bir iddiası yokken bile, kişinin tanrısına bakmak ve onunla iletişim kurmak için yüzünü çevirdiği yerdir gökyüzü. Yine hepimiz yeryüzünün bizlere hissettirdiği huzursuzluklardan ne zaman bıksak gözlerimizle tüm dert ve tasalarımızı ona aktarırız. Hani bazen dostuna içini döktükten sonra bir rahatlama gelir ama aynı zamanda anlatmasaydım daha mı iyi olurdu hissi gelir ya. işte insan gökyüzüyle girdiği dert ortaklığından hiç mi hiç bu türden bir şüpheye girmiyor bile, en güzeli bu.
Yaşama güzeli ve çirkini, iyiyi ve kötüyü, şansı ve şanssızlığı getiren insan türünün tek sırdaşı olan şey o. Kimseye hiçbir şey söylemeyecek olan tek sırdaş, ve sizi belki de her zaman için anlayacak olan da o.
Yılın her ayı bir başka güzel ama mayıs ayı, daha da bir ayrı. Zira kısa süre sonra geri alsa da bana verdiği o hediye hayatımın sonuna kadar alacağım diğer hediyelerin en değerlisi olarak kalacak. Çünkü o en güzel isme sahip, sora.
Biz insanlar zaman zaman ne kadar da anlaşılmaz oluyoruz. Hepimiz gökyüzüne eşit mesafede olduğumuz halde çoğu zaman alçalmak için adeta birbirimizle yarışıyoruz.
