- tey tey tey tey, nusret abi 6 olmadı be, yürü be abim be!
+ haydeeeeee, bir ooo yanaaa bir bu yanaaa yaaatmaa şaaaaşkın, hobaaaa
- nusret abiyle bi fotografımızı çeksene halim allah aşkına, şu mutlu günümüzü ölümsüzleştirelim.
+ beyler haber geldi bizim başkan ağlamamış maçtan sonra, tenhalardaa menhalardaaa biiitmiş aaaaşkın
- şşşşşşş, oooooooooooooooooo, 1 2 3: pınaaaar başııı buuuurma buuurma yaaaaar yaaaar yaaaar yar yaaaaar yar amman!
+ bir daha 6 yer miyiz lan biz, ğaaaaaa ciiiiim booom boooom!
bu insanları bu hale getiren derbiye lanet olsun, insan sağlığından daha mı önemli lan. *
fb taraftarının bu kutlamayı anlamaması gayet doğaldır çünkü hiçbir galatasaray taraftarı çıkıp "ar yuuu pileyıır, ar yuuu pileyıııır" diye böğürmemektedir. adamlar ingilizce olmayınca anlamıyor zahir... *
alt tabakanın, düşük bünyelerin, sığ insanların anlamadığıdır.
ki galatasaray'ın aristokrat ve elit yapısı böyledir. biz alışkın değiliz kaybettiğimizde kaleci dövmeye, kral ilan edilen brezilyalı futbolcuların arabasını yumruklamaya.
her yenilgide sürekli istifa eden başkanımız da yok bizim.
ali sami yen'de fb'yi her fırsatta kanırtıp, atatürk olimpiyat stadı'nda 5'leyerek yolladığımızda bile yapmadığımız eylem. çünkü ne ali sami yen'de evine yolladığımızda ne de türkiye kupası finalinde 5 golle rezil ettiğimizde böyle bir yönetim anlayışımız ve teknik ekibimiz yoktu. taksim'de yapılan kutlama teknik ekibe ve yönetime destek kutlamasıdır, "her koşulda arkanızdayız" mesajıdır, takıma olan güvenin tezahürüdür. yoksa fb'yi ali sami yen'de yenince bile kutlama yapmıyoruz, kadıköy'de yenilince neden yapalım?
izledim ağa. dikkatle izledim. ilk olarak manyak mı lan bunlar diyerek, gerilerek izledim.
galatasaray taraftarından "nasıl koydu fener bize ard arda bize ard arda " tezahuratları duyacağımı sanarak, "bu kadar mı düştün ey benim ülkemin takımı" iç sesiyle.
yalnız o kadar kalabalık arasından biri çıkıpta "5 yemedik 6 yemedik kendimizi rezil etmedik, değişilmezsin yenilmezsin alemin kralı sensin " demiyor hiç bi yerde.
dikkatli bakınca sizde göreceksiniz, ki bu mağlubiyetin kutlaması değil "seneye de moruz alayına koruz " temalı tezahuratların atıldığı, yenilmiş bi takımın taraftarının takımına kötü günde de desteğiymiş meğersem.
ha yenildiği zaman kendi takımının oyuncularını dövmeye sövmeye alışkın olan taraftar grubu için bu olağandışıdır bu tabi.
psikologların incelemesi gerekn durumdur. gs'li arkadaşların ruh hallerini merak etmeye başladım, artık fb maçları sonrası tek başlarına insan içine çıkamadıklarından sanırım, toplanarak güç bulmaya çalışıyorlar, birbirlerinden destek alıyorlar galiba. sıkıntıyı böyle aşmaya çalışıyorlar, kendi kendilerini böyle tatmin ediyorlar. aslında uzun süreli mağlubiyetlere alışmış bünyelerde, veya savaşlardan yenik çıkmış toplumlarla sıkça görülen bir sendrom. en güçsüz olduğun zamanda güçlü olduğunu göstermeye calışma.
(bkz: öğrenilmiş çaresizlik)
(bkz: alışmak)
(bkz: rövanş isteği)
(bkz: kendi kendini tatmin)
farkın az olması durumunda yaptıkları anlaşılabilir eylem..tıpkı dün geceki gibi.
biz ise kadıköyde alışmışlığın verdiği keyifle "işte böyle her sene böyle" nidalarıyla eğlendik.
-olm biz uefayı aldık ama hede hödö blablala..
yenilsende yensende taraftarin senle
üzüntünde sevincinde seninle birlikte...
Tezahuratının gerçek olduğu kutlamadır diğer taraftarlar gibi kaybedince kendi futbolcusunu dövmemişlerdir.
Tebrik edilesi bir davranış...
şimdi hani özelliği yoktu bu maçın diye düşünen arkadaşlar varmış. öyle olsa buna derbi denmezdi. kimse özelliği yok dememektedir. sizi önemsemediğimizi düşünüp, dertlendiyseniz sakin olun. sadece "hayatımızın anlamı" tek maç değildir. bir şampiyonluk çok daha mühimdir tabii ki. mağlubiyet sonrası nevizade'ye gidip, bağıra çağıra tezahurat edilen günler de olmuştur. lakin bu derbi olduğundan, tek topluluk halinde dönüş yapıldığından, medyanın gözü taraftarların üstünde olduğundan böyle başlık atmaları gayet normaldir. ha bunun bugün 20 kere bahsinin geçmesi, üstüne yine başlıklar açmak da kabak tadı vermiştir.
