bugün

sınıfta ya da başka bi yerde herkes toplanır, konuşur, şarkı söyler, bi şeyler tıngırtatır, eğlenir...ayrı oturan biri vardır, önünde bi şeylerle uğraşıyomuş gibi görünen...ama aklı hep konuşan grupta, konuşulan konuda, oraya giderse belki aşağılanacağında, muhabbete nasıl dahil olacağındadır...düşünür düşünür ve kendine şöyle der

''çok yalnızım''

kötüdür.
(bkz: çok sakat var)
ulu yazarlarının büyük bölümü böyle üretilmiştir. sözlükler allah'ın bu şekilde dışlanmışları sosyalleştirmek için yarattığı sanal mekanlardır.
gruba katılıp aşağılansa ne olur ki, insanın kendine güvenmesi lazım. olmasa, psikloljik destek alması lazım.
bir de olayın katılmak istememek kısmı vardır. senin kendi küçük de olsa bir arkadaş grubun vardır, anlaştığın sevdiğin. güldüğün. ne biliyim o daha iyidir. seni anlar onlar.
arkadaki grubunsa konuştukları yavan gelir. sıkıcı, zorlama.
genelde böyledir okul muhabbetleri. muhabbete katılmak için kendinden ödün vermek kendine yaptığın en büyük haksızlıktır.