yalnız insanlar için hayatı sorgulamaya neden olan filmdir. tek başına dünyada yalnız olmakla uzay boşluğunda insanlık için yalnız olmak çok farklıdır. marsta kurulacak koloni için gönüllü olanlar da bu yalnızlığın bir yanındadır. hayatınız bir işe yaramayacaksa belkide ölümünüz bir işe yaramalıdır.
harika bir filmdir. senaryo klasik; uzayda bir araç var, araç arızalanıyor, insanlar dünyaya dönmeye çalışıyor. filmi 10 dalda Oscar adayı yapan ise yapım kalitesi.
sandra bullock'un yeteneklerini öne çıkardığı, 2013'ün en iyi filmlerinden biri. filmi sinemada izlerken ayaklarımın yere basmadığı hissini yaşamışlığım vardır.
kesinlikle çok beğendiğim bir film. daha yeni izledim. teknik açıdan, inandırıcılık olarak eksikleri var mı? bilmiyorum çünkü uzay teknolojisi hakkında bilgim yok ama seyirciye o anki çaresizliği, umutsuzluğu gerçekten çok iyi geçirmiş. izlerken bir an düşündüm nasıl zor ve çaresiz bir an tamamen yalnız, ses bile yok. baş rolün nefessiz kaldığı anda bende sanki nefes almayı unuttum, o kadar gerildim yani.
bu arada dikkatimi çeken bir durum şu oldu. george clooneyin sandra bullockun ayağıyla bir ipe tutunup, onu kurtarmaya çalıştığı sahnede georgenin ipin sağlam olmadığını söyleyip kendini feda etmesi oldu ama daha sonra o sağlam olmayan ip uzay mekiğini tuttu ve gitmesine izin vermedi. neymiş demek ki sağlammış.
2013 yılında vizyona giren 3d izlendiği takdirde görsel açıdan taktir toplaması muhtemel ancak konu ve bütünlük yönünden birçok eksik barındıran izleyici tam anlamıyla memnun etmeyen uzay temalı film.
2014 10 dalda oscar adayı sandra bullock'un başrolünde oynadığı gerçekten kahramanın içinde bulunduğu zorluğu seyirciye aktarabilen bir bilim kurgu filmi olmuş.
filmde iki tane oyuncu belirmiş olmasına rağmen uzayda geçtiği için bir sürü teknolojik ekleme yapıldığından bütçesi 100 milyon doları bulmuş.
başrollerini sandra bullock ve george clooney'in oynadığı ve izleyen çocukların astronot olmaktan vazgeçeceği başarılı film. o duyguyu nasıl verdilerse milyar verseler gitmem dedim yani. fakat süresi kısa gibi geldi bana. ya da film çok güzel diye doyamamış da olabilirim.
gerilimi yüksek, etkileyici, görsel şölen tadında enfes bir film. yine bazı mantık hataları ve es geçilen fizik kuralları var ama sonuçta kurgusal bir uzay filmi, keyfini çıkarmak gerek. en iyi film olmasa da en iyi yönetmen ve görsel efekt oscarlarını alacağını düşünüyorum. yönetmen ve aynı zamanda filmin senaristi -ki senaryoyu oğluyla birlikte yazmış- alfonso cuaron'u children of men'den biliyordum ama bu film takipçisi olmamı sağlayacak. bilim-kurgu sevmeseniz de izleyin, geriliminden dolayı bile beğeneceksiniz. 9/10
Alfonso Cuaron takip ettiğim bir yönetmendir. böyle bir film yapması beni hem sevindirdi hem de üzdü. başarılı olmasının yanında bazı şeyler çok hollywoodvari olmuş. oscara oynamış, klasik amerikan mutlu sonu ile bitmiş. cuaron beni bu yüzden üzdü.
sevdiğim yönü ise cidden emek harcanmış. bazı şeyler çok tesadüfi olsa bile özellikle 3d izlenimde çok iyi bir gerilim oluşturuyor. Sandra Bullock çok iyiydi. bu film bana 127 saat'i hatırlattı. james franco'yu tekrar analım, oscarı hak etmişti.
sinema mezunu olarak, niteliklerimin sorgulanabilirliğini kısıtlayıp bir eleştiri de ben yapayım kendisi hakkında.
hollywood tüm filmlerinde belirli anlatı kalıpları kullanır. bu kalıpların sıkıcı hale gelmemesi için de ezelden beri oyunculara oldukça önem verilmiştir. bu filmi diğerlerinden böylesine ayıran yönü ise daha önce girilmemiş bir alan olan uzaya değinmesi. senaryo anlamında bunu çekecek yeterli teknolojileri, girişimci zekaları olduğu için takdir edilebilirler. ancak;
bir amerikan filmi izlemeye başladığımda, beş dakika içinde kimin yaşayacağını tahmin edebiliyorum. kendimce geliştirdiğim bu formül sayesinde eğer haklı çıkarsam(ki hiç haksız çıkmadım) o filme boktan diyorum. böyle düşünmekte haklı mıyım? takdir sizin.
filmin teorik olarak doğru olduğu eminim söylenmiştir. buna lafım yok. ancak ağız tadıyla bir film izleyelim derken sizin sikim sokum propagandalarınızı da çekmek zorunda kalırsak, kusura bakmayın da ben orda da bir sıkıntı görürüm. geçtiğimiz yıllarda bilinçli olarak artık devre dışı olan iki uyduyu çarpıştırarak imha eden devlet çin'dir. zaten bu olaydan sonra büyük tepki görmüş ve özür dilemiştir. bu olayı alıp da ruslar füzeyle uydu patlattı, dünyanın anası sikildi, götümüzü zor kurtardık olayına getirirseniz ben rahatsız olurum. haklı mıyım? takdir sizin.
bir üçüncüsü, amerikan sektörü gerçekten kapitalizm kokuyor. filmler maksimum para getirecek matematik formülleri gibi senaryolaştığında bu da görmesini bilen bir gözü oldukça rahatsız eder hale geliyor. filmde süper zeki, ateist astronotlar götleri zora girince tanrıyı hatırlayıp ona sığınıyorlar. çinliler budha'ya, bizim kız isa'ya. niye böyle yapıyor? kızıyla öbür dünyada görüşebilme ihtimaline sığınıyor aklı sıra. artık dinin empoze edilme çabalarında bu kadar bel altı vurulmaya başlanması da diğer bir ilginç nokta.
sonuç olarak, gravity amerikan yapımı olduğu için kaybetmiştir. sıradan başka oyuncularla, propaganda, manipulasyon içermeyen bir senaryoyla klasik anlatı yapısı 2000. kez tekrarlanmadan çekilseydi, harika bir film olabilirdi. bu haliyle ben olmamış derim. ancak ileride izleyeceğimiz gerçeğe uygun uzay maceralarını başlatan film olma özelliğinden dolayı da küçük bir teşekkür etmek gerekir.
bu filme şişirilmiş balon ve benzeri ithamlarda bulunanlar gram sinematografiden anlamıyordur.. hayatta kalma mücadelesi başka bir şekilde nasıl anlatılabilir ki..
sandra bullock zaten oyunculuğu ile oscarın en büyük adaylarından.. oyunculuk cepte..
görsel efektler ve görüntü yönetmenliği fevkalade.. bu da cepte..
senaryo son derece basit, akıcı ve sade.. sizi olayların içine çekiyor.. senaryo da cepte..
bugüne kadar rastladığım en iyi ses miksajına sahip.. ses de cepte..
yönetmene de zaten pek bir iş kalmıyor haliyle.. adam önüne gelen senaryoyu son derece başarılı bir şekilde perdeye yansıtmış..
