kendini yenileyemezsin, hep aynı sen olursun. halbuki geçmiş geçmişte bırakılsa insanın üstünden büyük bir yük kalkar, çevresindekilere daha farklı gözle bakar.
Simdiyi kaçırmaktır, unutmak denen o olgu size hic uğramaz. Tüm yaşanmışlıkları, masanın üzerindeki gereksiz eşyalar gibi sıyırıp yere atamazsın. Seninle ölene kadar gelir ya da geldiğini sanarsın çünkü sen geçmişi de sırtında taşıdığından yerinde sayarsın.
sürekli olarak, neden şöyle yapmadım, neden böyle yapmadım diyerek kendinizi yiyip bitirmenize neden olur. psikolojik sorunlar yaşayan insanlarda buna rastlanıyor bayağı. şahsen ben de geçmişe çok takıldığım için kendimi mahvediyorum.
arkadaşlar, geçmiş bitti gitti, önümüzdeki maçlara bakmamız lazım.
ilerlemek istemeyen , dünyanın akışına kendini kaptırdığında daha çok mağlup olacağını düşünen bireylerdir , bu yüzden uzakta kalırlar , arada bir ileriyi kolaçan ederler fakat akılları hep arkalarındadır , yalnız kaldığında oturup o manzarayı seyreder , her seferinde keşke şunu yapsaydım diye düşünür , senaryolar yazar ve sonunda yeni bir güne daha başlar
dünü bugünden farkı olmayan insanlar sadece ileriye bakabilir , zira dünü çok güzel olan bir insan o günleri yad edip mutlu olmak ister , dünü çok kötü olan biri de dün yaptığı hataları bugün yapmamak için dünü tekrar tekrar irdeler , tıpkı savunma hatası yapan bir takımın teknik direktörü gibi aynı kaseti 100 lerce kez izler , yapması gerekenleri düşünür
belki bugünü yitirir bunları düşünerek ama mutlaka yarını kazanacaktır o insan.
Geçmişte yasadıgı çok önemli olan bir şey yüzünden hayata devam edememek. Şimdinin ve geleceğin bi anlam ifade etmemesi. Sürekli geçmişteki anıları düsünüp iç cekmek bazen ağlamak bazen gülmek.
Sanırım benden fazla geçmişe dönen insan yoktur.10 yıllık dijital veri yaptım.Konuşmalarım her anın video ve fotoğrafı whatsapp ss leri 2007 yılından günümüze kadar herşeyi kayıt altına aldım.velhasıl arada bakarım. açarım dijital verimdeki o eski müzikleri dalarım geçmişime... sonra saate bakıyorsunuz ve şunu diyorsunuz "ne ara 3 saat geçti ? " sanki o eski fotoğraf ve videolara baktığınız an zaman önünüzden hızlı bir şekilde akıyor.Birisi şu zamanı durdursun diyorsun.
Nedense aklıma okan bayülgenin o müthiş kesiti geldi "insanlar geçmişine üzülür ama geleceklerini de hep umutla bakarlar peki şu anımızı geçmişimizle harcıyorsak geleceğe nasıl iyi bakabiliriz " aradan 6 yıl geçmiş ve aklımda kalan tek kesit...
ruhsal olarak bitkisel yaşam durumu. geçmiş günleri düşünmekten önüne bakamamak, yaşadığın kötü şeyler yüzünden sadece geçmişteki güzel şeyleri değil kötü şeyleri de özleme durumu. ve en kötüsü insanlar önlerine bakıp yollarına devam ederken sen sadece arkalarından bir sigara yakıp düşünmeye devam ediyorsun.
Neden bilmiyorum ama sanırım yaşlanıyorum. Kimlikte değil belki ama düşüncelerimde sanki. Önceden beri dinlediğim güzel bir şarkıda, temiz havanın kokusunda, denize bakarken, yağmur yağarken ya da hiçbir şey yapmadan, sadece otururken gidiyorum eskilere.
Ne garip. 1 saniyeyi bile geri alamadığımız şu dünyada bir 7 8 yıl geri almak istiyorum kendimi çokça. Oha lan diyorum. Nasıl geçmiş habersiz, o güzelim yıllarım. Mutluluk, sevinç, aşk, acı, ayrılık, hüzün, doğru, yanlış, yaşanmışlık, yaşanmamışlık, olmuşluk, olamamışlık.. Ah o olamamışlıklar.. Hepsi birbirinin sureti şeklinde sanki. iç içe. Ve hepsi bir çorba gibi beynimde.
Bazen geçmişe gidip yanlışlarımın hepsini düzeltmek istiyorum. Hatta belki giderken yanıma son 5 yılın lig maçları bültenini de alır geleceğe dönüş filmindeki gibi zengin dönerim buraya. Hem de şimdi keşke yapmasaydım dediğim şeyleri yapmamış olarak. Ama sonra diyorum ki, Yaptığım hatalar, yaşadığım güzel şeyleri etkiliyor muydu acaba? Belki o hataları yapmadan o anılarda yaşadığım güzel günleri yaşayamazdım belki. Ne dersin? Boşver. Ne diyorduk? Yaptığın şeylerden duyduğun pişmanlık geçiyor. Ama yapmadığın şeylerden duyduğun pişmanlık asla yanında ayrılmıyor.
Ha bir de.
Sanki duygularım çekilmiş gibi artık. Pek heyecan hissedemiyorum bu dünyaya karşı. O önceki enerjik halim gitti. Nerede? Bilmiyorum. Bulamıyorum da.
Fakat hayatıma giren çıkan onca insana rağmen hiçbirini özlemediğimi fark ediyorum. Ben kendimi özlüyorum. Onların yanındayken olan kendimi. O anı. O heyecanı. O hissi özlüyorum.
Sanıyorum kendimi kaybediyorum o yaşadığım geçmişte. Bi çıksam ortaya her şey hallolacak ama. Hadi bakalım. Bi umut.
