yav arkadaş nasıl bir filmdir bu ya?
sibelin cahite meze sofrası kurarken arkada çalan sezen aksu'nun yine mi çiçek ile beraber o sahne unutulmamalı.sibel'in evde bileklerini kesmesi ve kendini tokatlaması...gerçekten bir dibe vuruşun filmi.nasılda bakakalmıştım sibel cahitle gelmeyince...of ulan of dedirten bi film izleyin arkadaşım.of ulan of!
filmden çıktığımda şoka girmiştim. iç dünyam karmakarışıktı. "ulan ne boktan dünya" diye devam eden serzenişlerimi acaba gerçekten böyle şeyler oluyo mudur?" sorusu takip etti. sonra yanımdan geçen adam "ne sandın ya olum!" deyip hızla uzaklaştı. yusuf yusuflar tepeme doluşmuştu. bu adam kimdi? zihnimi mi okumuştu? olum yürü eve bida fatih akın filmine gidenin...
fatih akın'ın ünlendiği,filmolojisindeki başyapıtıdır. birol ünel ve sibel kekilli'nin oyunculuğu konuşturduğu,salt seks sahnelerinin olmadığı güzel bir filmdir.
güven kıraç çok hoşuma gitti benim. birol ünel zaten dehşet.
bi replik:
-aşk ne demek sen biliyor musun, ha? aşk, parktaki tahta ata benzer, üzerinde hani böyle bi ileri bi geri gidiyormuşsun gibi bi his.. sanki bi yere gidiyosun, ayağın yerden kesiliyor, bi coşku. bi sikime gittiğin yok!
-abi! abi sen var ya, hiç bişi anlamıyosun tamam mı? sen beni anlamıyosun! (tabi burda birol ünel sikertio, böle yazıyla dalyarak gibi oldu.)
yüz akımız. yüzümüzün akı. gözümüzün nuru. türk olmakla gurur duyduğum nadir yapıtlardan. başarılardan. eserlerden...
her izlediğimde beni heyecanlandıran. fatih akın'ın, sibel kekilli'nin ve birol ünel'in karşısında el pençe durmamı gerektirecek kadar olağanüstü.
rakıma su niyetine katık ettiğim. ve tek nefeste kafama diktiğim. sol elimin tersiyle dudaklarımı sildiğim.. zippo çakmağım. harley botlarım. deri ceketim. hepsi siyah renkte olan elbiselerim. güneş gözlüğüm. bileklerimdeki dikiş izlerim. boğazımdaki morluklarım..
geniş siyah çarşaflı yatağım. odamın tavanındaki yıldız çıkartmalarım..
yılmaz güneyin "yol" filminden sonra karşılaştığım en iyi türk filmi.
film hakkında söyleyebileceklerim. öncelikle sibel karakteri baskıcı türk aile yapısından nefret etmektedir. sibel hedonistik bir yaşam sürme hayalindedir. tamamen "özgür kız" olmak istiyordur. sibelin hayatta hiç bir amacı yoktur, baskı altında yaşamaktansa ölmeyi tercih etmektedir ve bu yüzden birkaç kez intihara teşebbüs etmiştir.
cahit karakteri ise; sibel gibi hayatta hiç bir amacı yoktur. ama cahit bu amaçsızlığı seçmemiştir, ölen eski karısı, cahit için hayatta hiç bir amaç bırakmamıştır. ve cahit almanya da amaçsızca içip, sıçmaktadır. "ıssız adam" dır. amaçsız yaşam cahite zor gelir ve oda intihara teşebbüs eder.
ve bu noktada iki hayat kesişir. aralarında yavaş yavaş alevlenen bir aşk başlar. ne yazık ki sibelin özgürlüğü, cahitin de ıssızlığı bu aşkı başlamadan bitirme noktasına getirir. ama artık bu iki karakter bu aşktan sonra değişirler. bir amaçları olur. birbirleri için hayata tutunurlar. ama kader yine ağlarını örer.
her türlü yaşam biçimini şeffaf biçimde ortaya koyuyor. felsefe yok, traş yok. alabildiğine gerçekçi.
gerek otobüsçünün cahitle sibeli "allah kitap tanımamaları" yüzünden kovması olsun, gerek kağıt oynayan adamların milletin karısına kızına gelince azgın, kendi karısına gelince namus bekçisi olması olsun (ki en sevdiğim sahnelerden biridir bu) hepimizin bildiği şeylerden bahsetmiş fatih akın.
filmin sonu da başka türlü olamazdı zaten.
sibel bir çocukla eşini terkedip sevdiği adamla kaçsaydı, yine bir maceraya atılsaydı filmin başında yaptıklarından bir farkı olmazdı.
bu sefer sibelden beklenmeyen birşey yapmalıydı, o yüzden gitmedi.
selvi boylum al yazmalim adli film'e bayagi bayagi benzeyen film. özellikle son'u ve sibel kekilli'nin cocugu ve kocasi ile alakali verdigi karar, bayagi bi benziyor.
bir buyuk basarisi da filmin kucuk detaylar kullanarak turk toplumundaki cinselligin kodlarini ve de erkek ve erkeklik uzerinden donen guc mekanizmalarini cok guzel desifre etmesiydi. tam bu noktada film sonrasi hikayemizi anlatmak da farz oldu tabii.
ben efendim bu filme new york sehrinde gittim. leila isminde amerika dogumlu bir arkadasimla birlikte. her neyse biz filmi cok begendik ve film sonrasinda baska planlarimizi iptal edip filmi konusabilecegimiz bir yere gitmeye karar verdik. ve fakat leila hanimefendi filmdeki turkiye, turk, istanbul sahnelerinden ve konularindan fazlasiyla etkilenmis ve de bikmamis olacak ki, tutturdu turkce bir yere gidelim diye. ee gidelim tabii ve fakat etrafta oyle guzel bir turkce sozlu hafif muzik kafesi mevcut degil. bildigim tek turk mekani bu noktada meshur bereket donercisi ve fakat donercide de oturup cay icmenin alemi yok. gel gor ki leila'ya bunu anlatamadim ben deniz, ve haliyle bereket donercisine cay icmeye gitmek uzere sinemadan ayrildik.
ben yolda yururken leila'ya turkiye turk kulturu, turkiye'de erkekligin halleri, macoluk gibi konular hakkinda onemli aciklamalarda bulunuyorum. leila da filmde tam olarak anlayamadigi yerleri bu sekilde anlayip mutlu oluyor. kendisi de cok yabanci sayilmaz aslinda bolgeye. isminden de anlasilacagi gibi arap kokenli bir arkadasimiz leila. ve fakat annesi ingiliz, kendisi amerika dogumlu... ol sebepten oyle ortadoguda macoluk konulu bir dersin sinavina girse maksimum on alir yuz uzerinden.
her neyse bunlari anlattim ben yolda. konu kapanmaya yuz tuttugunda da bereket donercisinin kapisina gelmis idik. iceri girdik. leila onden gitti ve bir kazandibi ve cay ismarladi, parasini da verdi. hemen arkasindan ben de kasadaki gence, tabii turkce olarak, bana da bir kadayif ve cay dedim.
ve dedigim anda kasiyer leila'ya parasinin yarisini iade etti, ederken de
"if you're with a turkish guy, the tea is on us" (eger turk bir adamla geliyorsan caylar bizden)
seklinde bir cumle sarfetti. bana da bu sirada goster onlara turk'un gucunu abi der gibi bakti, bir yandan da abi nasil, yengeye cektigim kiyagi begendin mi seklinde bir soru isaret olustu gozlerinde.
tabii ben o sirada leila'nin yenge olmadigini, okuldan samimi bir arkadas oldugunu falan anlatmaya calismadim delikanliya, ne de olsa inanmayacakti. tesekkur ettim adama, turkce. sonra da leila'ya dondum
"turkiye'de erkekligin hallerini gordun mu, filmin anlattigini daha iyi anladin mi?" diye sordum
--spoiler--
- Aşk ne demek sen biliyor musun?
+ ...
- Aşk böyle lunaparktaki tahta ata benzer. Üzerinde hani bir ileri, bir geri; böyle gidiyormuşsun gibi bir his... Sanki bir yere gidiyorsun. Ayağın yerden kesilir. Bir çoşku... Bir yere gittiğin yok!
--spoiler--
fatih akın'ın en az 20 defa izlenip, tekrar yayınlandığı zaman da tekrar dikkatle izlenileceği harika filmi. filmin müzikleri, intihar sahneleri, oyuncuların performansları, almanya'da ki türklerin arada kalmışlığının işlenişi herşey ama herşey o kadar ustaca ki bu da filmi vazgeçilmezler arasına sokuyor.
film aslinda komedi filmi ve ismi de "wenn es brennt*" olacakmis. ancak til schweiger "was tun wenn es brennt" adli filmi piyasaya sürünce, fatih akin filmin ismini degistirmek zorunda kalmis. bir gün sokakta yürürken fatih akin'in cisi gelmis ve duvara karsi isemeye baslayinca, filmin su anki ismi aklina gelmis. *
Bana buram buram Quentin Tarantino kokusu geliyo bu filmden. Fatih Akin i takdir ediyorum. Tarantino dan etkilenmistir falanda demiyorum. Sadece izlerken koku geliyo yemekmi yandi nedir anlam veremiyorum.
dün gece uykusuz kalmama neden olan film. neden bu kadar övgü ve ödülü aldığını insan izleyince daha iyi anlıyor. almanya da yaşayan türklerin almanların gözündeki sosyal pozisyonları tüm gerçekliğiyle ortada. cahit karakteri tamamen almanlaşmış ve karısının ölümüyle hayattan hiçbir beklentisi kalmamış bir hale bürünmüş. sibel karakterine ise söyleyecek farklı birşey yok. iki farklı kültürün arasında kalmış ve bocalayan bir karakter. bence filmin en vurucu sahnesi ise sibelin bir erkekle sevişmeye gittiğini cahite söylemesinin ardından cahitin kıskançlık dolu bakışını içeren bölümdü. bence bu bol ödüllü film fatih akın ın ne kadar alman olup ne kadar türk olmadığını ortaya koyuyor.
kısacası ne kadar izlense de izlensin her seferinde izleyene farklı bir tat veren bir film. ah birde sonu kötü bitmese...*
