eski sevgilimle olan fotoğraflara baktım aylar, belki bir yıl sonra. ayrılmadan önceki son aylarda attığı fotoğraflarda bakışlarının aşkla bakmadığını gördüm. o zamanlar bilinç dışına atmışım demek ki. daha yeni fark ettim.
Ailem. Çok sevilen bir ailedir herkes tarafindan saygı duyulur, örnek gösterilir hatta. Sebebi ise fazlasıyla elalem ne der kaygısı. adım atmadan önce kim ne der diye düşünerek hareket ederler. Ailem evet çok seviyorum onları, yaşım 22 onlara hep bırakın kendi hayatım için kendim karar vereyim derdim fakat bunu söylerken onların beni tamamen tek başıma bırakmalarını söylememiştim. Aynı evin içindeyiz ama yokuz gibi. Hayatım hakkında planlar yapıyorum, onlara anlatıyorum ve çok tepkisizler köstek olmuyorlar evet fakat destek de olmuyorlar. Ben isterdim ki onlar otursun karşıma bana yön göstersin, fikir versin, kendi düşüncelerini söylesinler ama yok. Herşeyle kendim uğraşmak zorunda kalıyorum, derdimi anlatabileceğim kimsem yok allahtan başka.
