"Ben tamamen yitip gitmeden önce; sana hayatımın aşkı olduğunu çünkü beni her gün güldürdüğünü ve hayatımı yaşamaya değer kıldığını, bana kendimi yalnız hissettirmediğini söylemek istedim. her şey yolunda gitseydi, seninle yaşayıp seninle ölmek isterdim..."
Halil: Resminle benim aramdaki bir durum, seni ilgilendirmez. Ben senin resmine âşığım.
Meral: iyi ama âşık olduğun resim benim resmim. işte ben de buradayım, söyleyeceklerini dinlemeye geldim.
Halil: Resmin sen değilsin ki. Resmin benim dünyama ait bir şey. Ben seni değil resmini tanıyorum. Belki sen benim bütün güzel düşüncelerimi yıkarsın.
Meral: Bu davranışların bir korkudan ileri geliyor.
Halil: Evet. Bu korku sevdiğim bir şeye ebediyen sahip olmak için çekilen bir korku. Ben senin resmine değil de, sana âşık olsaydım ne olacaktı? Belki bir kere bile bakmayacaktın yüzüme. Belki de alay edecektin sevgimle. Halbuki resmin bana dostça bakıyor. Ve ebediyen bakacak.
--spoiler--
hayır doktor öyle değil öyle değil başka bir şey söyle
kim söyletiyor sana bunlar ha?
kenan mı he,cengiz mi?
kim? kim oyun oynuyor?
kandırıyorsun değil mi beni?
beni dize getirmek için değil mi?
tamam, geldim dize.
eğdim boynumu, oynamayın tamam yenildim.
öyle deme, öyle deme ama doktor.
--spoiler--
“Annesi ölene öksüz; babası ölene yetim; karısı ya da kocası ölene dul denir ama çocuğu ölene hiçbir şey denmez, belki de adı konulamayacak kadar korkunç bir şeydir.”
"savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye, zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın, nüksederken raksına mahallenin maşallahı, eyvallahı, güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın. şimdilik, ölümüne kadar hayattasın..."
