Hayatın bok gibi olduğunu gece gece anlamış olma hali.
Ben bu aralar gece gündüz demeden harbi harbi takık haldeyim hayatın foseptik çukuru haline.
Neden diyecek olursanız...
Şu anda bir hastanede, refakatçi yatağında, "Acaba çok yan etkisi olur mu ki?" ve türevi fikirler sebebiyle uyku tutmazken beni, babam yanımdaki yatakta ilk kemoterapisini alıyor sözlük.
Gün içinde gelmesindan daha iyi.
Diğer türlü hele ki toplum içindeyken bu his geliyorsa insan bu düşüncesini bastırıp millete bir şey belli etmemek için ezilip büzülmek ve zorla gülümsemek zorunda kalıyor. Hayat gerçekten de bok gibi.
