insana ben neden gecenin bu saatinde uyanıp şiir yazmak gibi absürd bir eylemle meşgulum sorusunu sorduran şiirlerdir. aslında cevap cok açıktır, zira ilham kişiye yalnızken gelir, en büyük yalnızlığımız da uyumadan önce günün muhasebesini yaptığımız anlardadır.
ortaokul lise yıllarında çokça yazılan şiirlerdir.genelde aşk temalı olup,bazılarıda hayatı yeni tanıyan isyankar "şairin" sorgulayıcı, öfke dolu şiirleri de olabilir.
bu akşam üç kişiydik,
bu şiir de zaten üç kişilik:
yere bira dökmüş orospu
dedi sinan,
valla sesi de karga gibim ha imamın
dedi baran,
bir sigara yaktım ben.
sinan yerleri sildi.
ben sigarayı...
valla kıyamet alameti gibim ha,
dedi baran.
ve gece böyle bitti...
birşey var ki aklımda;
söylesem suç olur,
sussam ızdırap...
günlerdir dönüyor kafamda.
söylemek istiyorum artık:
her cümlemi sonunda; nothing else matters diyerek
bitirmek istiyorum bebek...
bizden değildir o
anlık ileti senindir
hiç bozulmasın diğerleri
apolitizasyon devri bitmiştir
dayanmalı taş ile sopa ile
ısrarla ibnelerin kapısına
razor misali güç ile inanç ile...
bahadır boşver yoksa
ananı da alır gidersin
ne var deme bunda
anası bi sittirsin gitsin
başladığın yerde
akılsız zamanında
kelen koltuk altında, gidiyorsun...
