Çok pis bir histir. Yakar yakar durur içinizi. Bu konuda soylenmiş bir kelam şöyle der: yapmadıklarınızdan duyduğunuz pişmanlık yaptıklarınızdan duyduģunuz pişmanlıktan çok daha fazladır.
somut şeylerden ziyade, "hayatın akışına ayak uyduramamak" sorunsalında zaman zaman kapıldığım histir. modernizmle ilgisi yok aslında, sadece bugün olması gereken şeyleri sürekli ötelemek gibi. ya da o anki şansı kaybetmek.
misal; gün içinde biriyle konuşuyorum, sohbet ediyorum, gece oluyor o konuştuğum kişiye aslında söylemem gerekenleri söylemediğimden hayıflanıyorum. ve de gidip aslında şunu söyleyecektim demekse garip geliyor. serüvenimin tozlu sayfalarına kaldırıyorum ardından.
pek verimli bir örnek olmadı ama buna yakın şeyler işte.
serüven ne mi?
yaşadığım kurgusal hayat.
miş gibi.
yıl 2012. sözlükteki ilk yazarlığım. lise sondayım yönetmen olucam diyorum. ünlü yönetmenlerin hayatlarını okuduğumda 12-13 yaşlarında film çektiğini görüyorum. diyorum ki geç kaldın oğlum. kamera felan hak getire zaten. hiçbir şeyim yok. daha doğrusu var ama ben farkına varamamışım o zamanlar.
şimdi yıl olacak 2016 yaş 21 hala aynı durumdayım yalnız bu seferki daha kötü. artık 3 sene boyunca bi bok yapmamış olmanın ağırlığı da var. artık en baba kameraya da sahibim en güzel bilgisayara da ama geçmedi amk hissi. halen daha aceleye getiriyorum her şeyi. photoshop öğrenmem lazım mesela sonra after effects sonra ingilizcemi de ilerletmem lazım biraz çizim öğrensem fena olmaz aslında ukuleleyi de çok beğeniyorum.... yok ulan yok. hepsini yapmak isterken elde sıfır kalıyo her zaman. bolca zamanın vardı. daha önce niye yapmadın bunları diyen iç sesime laf anlatmaktan yapamıyorum hiçbirini.
kafayı taş merdivene çarptığın zaman dank eder ilk,
anlamazsın, bebeksindir.
büyürsün yavaş yavaş, dayak yiye yiye,
anlamazsın çocuksundur.
ilk kez aşık olursun, elinden kayar gider,
anlamazsın ergensindir.
burnunun dibindedir, uzanıp alamazsın.
anlarsın ama bir şey yapamazsın.
anlarsın, büyümüşsündür.
