türk sinemasındaki en içten ve doğal filmlerden biridir. her defasında hiç sıkılmadan izlemişimdir. insanı ağlatma derecesine getirecek kadar duygusaldır. bunun yanında gayet gülebilirsinizde. çünkü film sadece duygu üzerine de yüklü değildir. kemal sunal'ı tekrar saygıyla anıyorum. gerçekten harika oynamış... böyle filmleri eski türk filmi diyip bir kenara atmayıp tam tersine tekrar tekrar izlemek gerek.
her izlenildiğinde kemal sunal'ın mahkeme sahnesinde ağlatan filmdir. kız ve baba arasında olabilecek en güzel duyguları saf ve doğal haliyle anlatan harika bir kere değil yüz bin kere izlenebilecek harika ötesi filmdir.
Konu : Kemal geçinmek için binbir türlü iş yapan, futbol meraklısı bir gençtir. Ekmeğini taştan çıkaran delikanlı, bir gün bir kenara bırakılmış, kundakta bir bebek bulur. Ona acır ve yanına alır; bakar büyütür.
ağladığım ender filmlerdendir.
harika bir müziği vardır. kemal sunal'da dram oynayarak rolünün hakkını vermiştir. mahkeme sahnesi ise çoğu insanı derinden sarsmaktadır.
müziği ;
&feature=related
--spoiler--
sorarım size hakim bey. baba, yapıp sokağa atan mı ? yemeyip yediren, giymeyip giydiren, hastalandığında başında bekleyen midir ?
Neyim var neyim yok anlamadım
Neyi sattık zamana?
Niye?
Ne zaman ağladık bu kadar
Ruhumuzu gömecek kadar? garip.. garip garip garip kaldım kendime
Anlamadım anlamadım niye
kemal sunalın hep ağlatıp hem güldüren en iyi filmlerinden biridir. bir sahnesinde halaa gülmekten yarılırım.
kemal sunal kayıktan bulduğu bebeği eve getirir. ve ev sahini şaheser abla sorar.
şaheser abla: aaa nereden peydahladın bu çocuğu
kemal abi: kayıktan.
şahaser abla: hadi oradan zevzek kayıktan çocuk mu olur.
kemal abi: senden oluyor da kayıktan neden olmasın.
rahmetli sen ne güzel adamsın yahu.
