ilk olarak çok küçükken barış manço'nun ilk ve son filminde (bkz: baba bizi eversene)dinlediğim ve etkilendiğim şarkıdır.efkarlanıldığı zaman dinlenebilir.daha çok efkarlanılır.sözlerini de yazalım:
gamzedeyim deva bulmam
garibim bir yuva kurmam
kaderimdir hep çektiğim
inlerim hiç reha bulmam
elem beni terketmiyor
hiç de fasıla vermiyor
nihayetsiz bu takibe
doğrusu ömür yetmiyor
harika bir şarkıdır. yedi karanfilin bir albümünde ensturimental versiyonu vardır ve kelimenin tam manasıyla mükemmeldir.
peyami safa'nın dokuzuncu hariciye koğuşu adlı eserinde ismi belirtilemyen karakterin; hastaneye ilk gidişinde tedavisi sonrası hastaneden çıkarken, hasta çocuklardan birinin söylediği türkünün hep bu olduğunu düşünürdüm.
--spoiler--
ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürken hasta çocuklardan birinin söylediği türkü uzaklaşıyordu.
--spoiler--
kudsi erguner'in tatyos efendi külliyatı albümünde de bulunan ve kadife sesli sanatçı melahat gülses'in mükemmel seslendirdiği şarkıdır ayrıca aradaki tambur taksimininde hakkını yememek lazım
bir zamanlar şarkının ''elem beni terk etmiyor'' kısmını ''dedem beni terk etmiyor'' şeklinde algıladığım,duygusal (özellikle ortada istenmeyen zavallı bir dedeyi düşününce) bir parça.
yazar zargana' nın denizli şehrinde düzenlenen birinci altın horoz film festivali için oyuncu ve yönetmenlere davetiye olarak hazırladığı kısa filmde kullandığı parçadır.olmuş mudur, olsa da koyduk olmasa da.
bir barış manço fanatiği olarak ben bilirim kasetinde ilk kez duyduğum ve şu anda laptabımın müzik listesinde ilk sıradfa yer alan muhteşem türk sanat müziği parçası...
barış abinin sesinde tekrar tekrar dinlemekten bıkmadığım şaheser...
barış mançoyu rahmetle anıyorum...
barış abi, seni seviyorum....
