güncelerini okumaya başladım ben bu adamın. oyun eleştirmenliği konusunda başarılı buldum, muazzam bir bakış açısı ve inceleme yeteneği var. eğer onunla yüzyüze gelme şansım olsa ona şunları söylerdim:
sevgili k.,
yaklaşık elli sayfa boyunca yazamamanızdan yakınarak beni korkunç bir buhrana sürüklediniz. bir insan yazamadığını yazdığında bile, bu bir eser değil midir? beyninizin gebeliği beni hayrete düşürdü. sürekli çirkin ve bakımsız olduğunuzdan bahsediyorsunuz,
oysa ne güzel adamsınız.
sizinle yaşamak isterdim,
sevgiler.
kafkayı kafka yapan, ağır düzeydeki nevrozları, çekinceleri ve korkularıdır. her daim bu çekingeleri hit kalmıştır. eserlerinde ve yaşantısında bunları açık yüreklilikle dile getirmekten çekinmemiş, hatta eserlerinde yarattığı karakterleri, kendi korkularını taşıyan bir simülasyona çevirmiştir. konservatif bir ailede yetişti franz. tutucu bir yahudi baba ve anne tarafından büyütüldü. insan ilk eğitimini ailede alırmış ya, kafkanın ilk korkusu da babası oldu. sonraki dönemlerde otoriteye duyduğu fobiyi anarşist paradigmayla örtüştürenler olsa da, onun otorite karşıtlığı ruhunun darlığından ileri geliyordu. zaten babası, kendisini bir böcek gibi görüyordu. o hiçbir şeydi... ondandır ki gregor samsa bir sabah uyandığında kendisini bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.
eserlerinin pekçoğuna sızan bu eziklik, kafkanın peşini ölene dek bırakmadı. "keşke, kara saplanmış bir odun parçası olsaydım" dediği bilinir. zaten kendisinin adam gibi hissetmeyen birisinin böylesi isteklere tutulması kaçınılmazdı. "canımız sıkılıyor, çünkü hayat komplike" diyordu. ne kadar basit olursan, kafan o kadar rahat olur diyordu yani.
onun eserlerindeki buhranlar ve iç karartıcı detaylar, iş hayatındaki emir-komuta zincirinin bireyleri sarıp sarmalaması be hoşgörüden yoksun yönetici sınıfına dair doneler barındırıyordu. düşünsenize, samsa uyanıyor kendisini hamamböceği olarak buluyor, nasıl yapsam da yeni bedenime angaje olsam şeklide düşünmek yerine, diğer odada evine gelen müdüre vereceği hesabı, söyleyeceği yalanı düşünüyor. baskı bu kadar şiddetli yani.
bedeninden de hoşnut değildi franz. sartre ile birlikte, en çirkin birkaç entelektüelden birisidir. kompleks ve aşağılık duygusu tüm iç dünyasını esir almıştı adeta. babadan kaçıp evliliğe yönelmek istedi.. ama bunca sıkıntıyla yoğrulmuş bir doğaya sahip bir adam, bu yükü de kaldıramadı.
kafkaya göre, yazmak ölümü bile sollayacak derecede derin bir mevzuydu. uçsuz bucaksız bir deniz varsa, o da yazmaktı. işte tüm bu etmenler, kompleksleri korkuları, başarısız ilişkileri, onun yaratıcılığına olumlu etki etti. her sıkıntısını açıkca dile getiren bu samimi adamın yazdıklarının tutulmasına bu samimiyet dalgasının rolü kesindir. zira, herkes kendisinden bir şey buldu onda..
milena'ya mektuplarını okududuğumdan beri mutlu olamadığım adam. abartıyorum tabii ki ama anlamadığım şey bu adam çok mu güzel sevmiş yoksa çok mu güzel yazmış hislerini.
sözlükte yazan herkes güzel bir cümlesinden hareketle kafka'yı anlatmaya çalışıyor ama asıl bilinmesi gereken kafka'nın çok iyi bir kurgu ustası olduğudur. bu sebeple kafka'yı sadece aforizmalarını okuyarak geçiştirmeyin eserlerini okuyun diyorum. kullandığı kelimeler insanı alıp götürür. kendinizden geçersiniz. okuduğunuz her sayfada kendinizi görürsünüz. tüm eserlerini okursanız kafkadaki derinliği daha iyi anlarsınız. bu yazar kişinin tek kusuru az eser vermesi veya arkadaşının eserlerinin hepsini bulamamasıdır.
--spoiler-- Yorgunum, hiçbir şey bilmiyorum. Tek istediğim, yüzümü kucağına koymak, başımın üzerinde dolaşan elini hissetmek ve sonsuza dek öyle kalmak --spoiler--
uu.
önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.
ceza sömürgesi ve hukuk öyküleri isimli eserindeki eleştrileri hala güncelliğini korumakta ve insana bölüm bıraktıracak cinstendir.
Yasanın ne olduğunu asla öğrenemediğini söyler ve yasalar hakkında:"bir gün geleneği araştıran insanların son noktaya ulaşabileceklerine,her şeyin gün ışığına çıkacağına yasaların halka mal olup soyluların silinip gideceğine dair inanç.bu inanç soylulardan nefret edilerek belirtilmiyor,hayır,kimse buna kalkışmıyor.biz kendimizden nefret ediyoruz aslında yasaların gizini öğrenmeye layık değiliz çünkü.aslında çok çekici bir düşünceyi yasa diye bir şeyin hiç varolmadığını savunan bir parti doğup gelişmediyse neden budur.halkımız soyluları da onların var oluş nedenlerini de onaylamaktadır.yasaların varlığına inanacak ama soyluları yadsıyacak bir parti tüm ulusu ardına toplardo.ne yazıkki böyle bir parti doğmayacak birimiz bile soyluları yadsımayı göze alamayız.bu nedenle tepemizde sallanıp duran bu keskin kılıçla sürdürüyoruz yaşamımızı"
yasaların kişi güvenliği değil soylu tahakkükü olduğunu ve ceza amacının rehabilite ve caydırıcılık değil intikam alma olduğunu bana göre en iyi anlatan yazardır.
franz kafka yasanılabilecek en zor askı yasayan ve en güzel askı yaşayan dunyaca ünlü bir yazardır. sevgili milenaya mektup adlı kitabında acıkça anlatıyor.
