hayatı ayrıntılara gizleyen; insana, küçük güzelliklerle de mutlu olmanın mümkün olduğunu öğrettiğini düşündüğüm filmler. (bkz: amelie)
acıklı görünen, ama en mutlu sonları bünyesinde barındıran filmler de denebilir. (bkz: jeux d enfants)
fransız filmleri daha karizmatiktir. izlerken keyif alırsınız. abartılı hareketler ve havada uçuşan replikler yoktur. birbirini takip eden bir duygu vardır filmde. kopmalar olmaz. banka soygunu yapılacaksa, zekice ve kurnazca bir duygu hissedersiniz. bir aşk sahnesinde tutku vardır. zaman ve mekan kopmaları olmaz. kadın ve erkek ne hissediyorsa
seyircide aynı şekilde düşünebilir. empati yapılması kolay ve keyifli filmlerdir.
"yeni dalga" dedin mi işler duruluyor. Aslında godard pek sinema yapmıyor.kefilsiz yaptıklarıyla kamerayı sınıyor. aynalar, sinema klasiğine yabancılaşmalar...
izleyemedigim filmlerdir.dile hic asina olmadigim icin ne kadar guzel olurlarsa olsunlar sarmiyor bunlar beni. Bon bon bakiyorum alt yazi mi okuyayim filmimi izleyeyim sasiriyorum.
