-eğer savaştan sonra dinimiz olmazsa, o zaman sanırım herkesin adam öldürme suçundan arınabilmesi için bir uygar günah ödeme biçimi kurulmalı, yoksa gerçek ve insanca bir yaşam temelinden yoksun kalırız. biliyorum, adam öldürmek zorunlu bir şey ama yine de bunu yapmak bir insana yaraşmaz; bence bu iş bittikten, biz savaşı kazandıktan sonra hepimizi suçlarımızdan arıtacak bir kefaret yolu bulunmalı.
6. sınıfta okuduğum roman, şaka değil, baya 12 yaşındayken.
o zamanlar ispanya iç savaşı falan çok ağır gelmişti, kitabı işkence çekerek okuduğumu hatırlıyorum, hiçbir şey de anlamamıştım. tek hatırladığım baş karakterin maria adlı sevgilisini tavşanım diye çağırması ve kitabının sonunda* olmuştu.
yeniden okumak için sabırsızlanıyorum, neler hissettireceğini çok merak ediyorum gerçekten.
bir edebiyat hocam kitapların belli yıl aralıklarla okunması gerektiğini, her yaşta farklı bir farkındalık olduğunu söylemişti. benim için bu kitap, for whom the bell tolls, nam-ı diğer çanlar kimin için çalıyor olacak.
