abi anlatayım istersen derler, yok kalsın dersin. tam filmi izlemeye başlarsın, o da başlar anlatmaya. bu böyle, şu şöyle, ordan geldi, burdan sıçtı. işte o an açacağın filme koyayım ben gidiyorum der gidersin.
film başlar jenerik akar ve ilk sahneyle "aa hani sonunda katil bu adam çıkıyodu o film miydi bu?" soru cümlesiyle bilgisayar kapanır. kişi hariç oda "cık cık cık" ünlemleriyle boşaltılır.
(edit: hide and seek filmi için gayri ihtiyari yapmışlığım vardır. izleyenler şu an beni kınadı. evet.)
hepimizin içinde vardır küçük bir film sonu söyleyici. ama spoiler'a alerjisi varmış gibi davranan insanları anlamıyorum. can alıcı kısım bana söylense "hadi ya, nasıl oluyor ki acaba? oha adamlardaki mantığa bak! çok yaratıcı..." tepkilerini verip o can alıcı olayın nasıl gerçekleştiğini merak ederim. sırf bir adamın öldüğünü öğrenmek için mi izledin onca filmi? bir merak et nasıl oluyor diye, sonuca bağlı kalma, olay odaklı ol. ama karşındaki spoiler ayağına tüm olayı anlatırsa yapıştır bir tane suratının ortasına. gerçi ben sırf görsellik olsun diye yine izlerim ama yine de hoş olmaz.
