bir filmi yalnızca olay örgüsü için dinleyen insan için nefret edilesi insandır.
bunun efekti var, olayı işleyiş, duyguları aktarmada ki başarı var... varda var.
bebeğim sonunda dağ evinde bir süre kalıyorlar sonra,, ya oha ya o değilde ne diyodum ben ya hafızamı kaybettim galiba ne yaptın bana iki kelime söyleyecektim ya dır.
not: bazen kafaya terlik fırlatmaktır. kaçan kişi de haliyle ben oluyorum. hafıza kaybına neden olabilir.
o tokatı yemeye hazır olsundur. ben öğrencilerime bile içeriğini anlatmak durumunda olduğum kitabın sonunun söylemekten çekinirken kalkıp da bana filmin sonunu söyleyemez.
tamam bu kişinin yanında değilim de film niye sonu için izlenir ki? aslında filmin sonunda kimin öleceğini öğrenmek keyfini kaçırmaz. bir düşün değil mi, niye öyle oldu? niye öldü o adam? film sondan ibaret değil ki, bir olaylar dizisi var. eğer tüm olayları anlattıysa o kişinin yaptığı öküzlüktür ama tamamı anlatılsa bile yine görsellik ve akılda kalan soruların cevaplanması için izlenir. sen tüm filmi o bitiş yazıları için mi izledin yani? o adamın ölüp ölmeyeceğini merak ettiğin için izlediysen o arkadaşın merakını gidermiş oldu. aradaki olayların hiç mi önemi yok?
yine düşünce akışını tam tutturamadım, kendi düşünce akışımdan kaynaklı olsa gerek ama sen anladın ne dediğimi sonuçta.
