evet, aga! bilirsin bu tipleri. artık filmin sonuna yaklaşılmıştır ve dananın kuyruğu kopacaktır. kahramanlarımızın önünde, ciddi bir engel vardır; filmin türüne göre bu bir sınav, bir savaş, bir cinayet hatta..
söz gelimi savaş kapıya dayanmış. kahramanlarımızın elinde 100 gemiyi ihtiva eden bir donanma var. düşmanlarındaysa 1000lerce gemilik "yenilmez bir armada". (ulan itiraf ediyorum sırf "yenilmez armada" denen gıcık tamlamayı kullanmak için yazdım bunları, ekki eki eki).
kahramanlarımızda (ki bunlar iyi adamlar, temiz pak iyi yürekli insanlar) bariz bir korkaklık, panik, çaresizlik söz konusu. ama işte o an kolpacı şahsiyet, ortaya çıkar. nispeten yüksek bir noktadan yapılan konuşmada içerik,
"evet beyler! karşınızda iki seçenek var. ya dümenlerimizi kırıp onursuzca yaşayacağımızı hayata döneriz ya da kahramanca çarpışığ oğullarımızın gurur duyacağı soyadlar bırakırız geride. ben kalıyorum, isteyen dönebilir!" şeklindedir.
ulan pezevenk, o dümeni kırdın diyelim, düşman arkanızdan beyaz mendil mi sallayacak sanıyorsun? yokuş aşağı yardırırlar da tillahınızı sikerler sizin, daha eve varmadan. kimi kandırıyorsun?
öte yandan, çektiğiniz bir dönem filmi. belki de sene 1341. o dönemde nüfus kütüğünüz mü var sizin? herkes birbirinin soyadını ezbere biliyor da sanki. yarın bi gün çocugun meyhanede şöyle mi diyecek; "aga kimse kusura bakmasın, ben farklıyım. bi kahramanın oğluyum. bu da kafa kağıdım, alın bakın. gördüğünüz gibi soyadım fisikella. babam bundan 37 sene önce yenilmez bir armadaya kafa tuttu gerizekalı gibi. adamlar unufak etti pederi ama olsun. benim babam onurlu bi adamdı"?
soyadı mevzu yalan aga. sene olmuş 2010, geçen hafta köye gittim şöyle bir konuşmaya şahit oldum kahvede:
- bizim ırmızan evlenmiş.
+ kimle la.
- ya işte, falkonettilerden hatçeyle.
