doğruluğuna katılmadığım sözdür.şöyle ki: fakirler de doymaz aslında ama doymak zorunda olduklarını bilirler çünkü onların genlerinde vardır; var olanla yetinmesini bilmek, maddi/manevi her türlü nimetlerden sadece kısmen istifade edebilmek ve bünyeyi doyduğuna inandırarak artık talepkar olmamasını sağlamak...zenginlerin konusu ise daha da alengirli, o da şöyle: zenginler asla doymaz sözü de yanlış bir önermedir bence, çünkü varlıklı kimseler de doyar ya da manen belli doyuma ulaşırlar elbette lakin onların doyumsuz olarak tanınmaları; tamamen fakirin ulaşılmaz gördüklerine sahip oldukları içindir.sonuç bağlamında, zenginler asla doymaz demek; onların farklı ve pahalı seçimlerini/zevklerini ve üst tabakaya özgü yaşamsal standardı basite indirgemek ile eşdeğerdir benim nezdimde...
çünkü fakirlerin derdi karınlarını doyurmak,ev faturalarını ödeyebilmek,çocuğunun harçlığını çıkarabilmektir.zenginlerin*derdi ise gözlerini doyurmaktır.''ye kürküm ye''hesabıdır yani.hayatta doyurulamayacak tek şey de gözdür. göz doymazsa karın doysa ne farkeder..
sanat felsefesi dersine giren hocanın korelasyondan bahsettiği esnada pencereden dışarı bakıp derin bir nefes aldıktan sonra akıllarımıza nakşettiği söz. kimindir, kim söylemiştir aradım; bulamadım.
