adamın iflahını sikerim diyerek giriş yapabilmiş metallica şarkısıdır. sözleri bir intihar mektubunu anımsatır. sonra solo tadından yenmez öldürem mi diriltsem mi? diyerek gider gelir öyle..
çalması, dinlemesi her şeyi ile zevkli olan bi metallica parçası.
introsunda ki arpej ve solo çok harikadır.
riffler zaten mükemmel, uzunca ve güzel de bi solo var e daha ne olsundur.
lars ile yapılan röportajda* james hetfield'ın bu şarkı sonrası çok değiştiğini ve obsesif olmaya başladığını söylediği efsane şarkıdır. bir diğer ayrntı, nothing else matters, mama said gibi klasik gitarla çalınabilen nadir metallica şarkılarından biridir.
death greets me warm, now i will just say goodbye sözü ile ruh sağlığına zararlı ama bir o kadar da insanın dinlemekten vazgeçemediği mükemmel bir metallica parçası.
gitara başlama sebebim hayatımda duyduğum en güzel metal şarkılarından biridir,bir insanın hayatı gibidir inişler çıkışlar ani hızlanmalar bazen şarkının ortasında durur kısaca bir insanın hayatıdır.
apocalyptica'nın harikulade coverladığı bir metallica parçası.
apocalyptica versiyonunda, genelde kendimi fantastik kurgu temalarına sahip bir romanın içinde hayal ediyorum.
etrafım bir orman örtüsü ile sarmalanmış şekilde.
ejderha mızrağı serisini okumuş kimseler bu hissiyatı daha iyi anlayabilirler kanımca.
örneğin raistlin ve caramon'un ölü orman'a yaptığı yolculuğun şarkısıdır bu şahsım için.
ağaçların arasından sızan ince güneş ışınları mevcut, ancak sanki tabandan yükselen gri bir soğuk hava dalgası da var.
öte yandan metallica çaldığında da, müthiş bir direniş şarkısı oluyor bir anda.
bir kaç direniş fotoğrafı geliyor gözümün önüne.
harikulade notalara sahip şarkıdır.
aslında sözleri itibariyle bir teslimiyet şarkısı, son'a olan arzuyu anlatsa da,
yalnızca müziğe kulak verdiğiniz zaman, ani çıkışlarıyla silkelendirip,
''diren'' diyen şarkılardan.
siz yine de, fade to black'taki gibi, vaz geçmeyin.
vaz geçmek için fazlası ile kısa bir hayat yaşıyoruz.
vazgeçmelerle harcayacak kadar fazla zamanınız yok.
