fakat şunu da bilmeliyiz. bazı türk boylarında türkçede olmayan harfler-kelimeler kullanılıyordu. aynı zamanda lokal bir yerleşim-kültür benliğimiz yoktur. diğer kültürlerle alakadar olmuş ama baskın olan kendi kültürümüz olmuştur. üstelik 1000-2000 yıl gibi kısa bir tarih dönemine kayıt düşmüş millet değiliz.
öz türkçede-sözlükte olmayan harf-kelimeler zamanla türkçeye geçmiştir.halk arasında, ramazan kelimesinde halkın ıramazan deyişi buna en güzel örneklemedir. elma derken alma deyimini kullanması gibi binlerce örnek verebiliriz.
türçe kelimeler r harfi ile başlamaz(ramazan), türkçe kelimeler ince sesli harfle başlayıp kalın sesli harfle bitmez(elma) örn. olduğu gibi halk dili kendi kültürüne göre yorumlar.
incelenmemiş-araştırılmamış ama dünyada en mükemmel akademik sonucunu halk kendi özgün söylemi ile başarır. kelimeleri türkçeleştirilmesini araştırmak için bir done, türk dil kurumuna duyrulur.
buradan hee alfabede harf kalmadı arkadaş diye atıp tutmak yerine tdk'nın sitesine girip bizzat kontrol etmek daha mantıklıdır. görmeyenler için bi daha verelim linki
--spoiler--
fahişe f¥§işe arapça.
a. (fa:hişe) hayat kadını.
--spoiler--
--spoiler--
fakir fa®³r arapça.
sf. 1. geçimini güçlükle sağlayan, yoksul, fukara, zengin karşıtı: en fakir köyler taştandır ve üstü kiremittir. -f. r. atay. 2. olması gerekenden az: seni fakir, soluk bir dekor içinde görmek istemem. -m. yesari. 3. a. hindistan'da yokluğa, eziyete kendini alıştırmış derviş. 4. mec. zavallı, kimsesiz: hey gidi kahpe felek, gençliklerine doymadan gitti fakirler. -h. taner. 5. a. mec. ve esk. kişinin alçak gönüllülük göstermek için kendisine verdiği san: fakir dün ziyaretinize geldimse de bulamadım. -şemsettin sami.
--spoiler--
