özlenen günlerdir. Toplanılır, seni beceremiyorsun diye kaleci yaparlar. Annenden her eve gittiğinde azar işitirsin, niye evcilik falan oynamıyorsun diye. Akşam ezanında akşam ebesi oynanır ve koşarak eve gidilir.
"eyvah annem yine haşlayacak beni" şeklinde düşünülerek top oynayan çoğu çocuğun vedalaşmadan koşa koşa maç alanından ayrılmasına sebebiyet veren hadisedir.
aslında ezan okununca topun sahibi veletin cırtlak sesiyle; " annem ezan okununca eve gel dedi! " diyerekten topunu koltuk altına alıp bıdık bıdık adımlarla eve gitmesi, herkesin onun ardından bakması, arkadan yükselen bir sesin; " lan olm gel beş dakika daha oynarız öyle gidersin" demesi ve maçın sona ermesidir. bu vahim olay genel olarak ilköğretim çağında olur. biraz büyüdükçe maçlar ezanla bitmez. *
