Benim hissettiğim bu.
Direk net.
Sanırım bu yaz evleneceğim. Çok korkuyorum olum lan.
Sevgililiğe benzemiyor bu iş. Valla benzemiyor.
Şimdi ayrı bir eve çıkacaksın. Maaşını 2 kişi için bölüştüreceksin. Ne bileyim her sabah kalktığında onun yüzünü göreceksin, aynı evde yaşayacaksınız.
Düşünsene. Feminist malları siktir edersen şöyle bir gerçek var ki, evlenince sorumluluğu erkek üstlenir. Kadınlar vıyaklamasın şimdi. Hepiniz içinizde bir yerlerde güvenecek birini arıyorsunuz. Gerçekten öyledir. Ben babamdan böyle gördüm lan.
Bizim için baba bir duvardı, yaslandığımız bir çınardı. Çocukken öyle büyütürdüm ki gözümde. Tüm dünya yıkılsa o orada kalacak da beni koruyacak gibi.
Olum birilerinin bana karşı bu düşünceleri çok korkutuyor beni. Ben bunları yapamam çünkü. Rahmetli babam gibi olamam lan. Bir kadını koruyamam. Ben daha odasını düzenli tutamayan adamım lan, nasıl bir eve çıkacağım.
Nasıl çocuk sahibi olacağım amk. Düşünsene senin kanından biri geliyor dünyaya, onu nasıl büyüteceğim. Nasıl koruyacağım. Bana baba diyecek. Düşünsene ya bir tane hücrecik mitoz bölünmeyle büyüyor büyüyor konuşmayı öğrenip sana baba diyor. Tövbe bismillah.
Peki daha gözlerine bakmaya kıyamadığım o kadına nasıl dokunacağım ben. Daha önce ne yazık ki bir çok kadınla yaptım bu işi, allah affetsin ama sevdiğin kadın bu. Daha elini tutunca tuhaf hissettiğin kadın..
Peki ya hayal kırıklığına uğratırsam ne olacak ? Ya mutsuz edersem onları ? Ya benim yüzünden bir damla bile gözyaşı dökerlerse, ben buna nasıl dayanırım ?
Ulan ben nasıl evleneceğim olum ya. Bir kadına nasıl soyadımı vereceğim. Nasıl çocuklarımın aslan babam dediği biri olacağım ben.
Daha dün sokakta oynuyordum ben.
Gerçekten kendimi hiç mi hiç hazır hissetmiyorum ve gerçekten korkuyorum.
benim yatağıma bile kahvaltı gelirken, ailem etrafımda dönerken ben bu kadar rahatlığı nasıl bırakıp evleneceğim?
Ben hala ayıcıgımla uyuyan, evde kimse olmadığında kanepelerden kanepelere atlayan, içimdeki çocukla birlikte büyüyen bir insanken nasıl bir evin sorumluluğunu üstlenebilirim?
Şimdi bile eve misafir geldiği an odama saklanıyorum nazi askerinden kaçan yahudi gibi.
Veya o kadar tembelim ki, bulaşık çıkmasın diye tüm yiyecekleri ambalajında yerim, evde varsa plastik tabak çatal kullanırım. Bilmem kaç parçalı ceyiz setleri nasıl hayatımın orta yerine gelecek?
Umarım düğün günü korkular tüm içimi kaplarken kaçak gelin olma kararı almam.
Evet ben korkuyorum ama çevremde mutsuz, kötü, sorunlu ilişkiler gördüm diye değil. ayrıca kimsenin evliliği güllük gülistanlık da değil herkes bir şekilde düze çıkıyor. Benim korkum tüm bunlara sahip olup başa çıkamamak.
şüphe ediyorsan hiç bulaşma.. bence, sanılanın aksine korkulacak bir durum değil, ruh eşi denilen şey ne kadar doğru bilmiyorum ama, aklın beğenilerin, hayata bakış açın uyduktan sonra, çokta keyifli bir durum.. ha böyle biriyle karşılamamış yada adayından emin değilsen, acele etme çıkmadık candan umut kesilmez..
Hiçbir insana kalbimi emanet edemeyeceğim. Oldu ki ettim diyelim, ben sevgiüstü bir ilişkiyi yürütemem. Sevdiğim kadının benimle birlikte olduğu için pişman oluşunu da görmeye dayanamam.
Kalsın. Kitap, müzik, profiterol. idare ederiz umarım.
