üsküdar çengelköy'de erbap kafe'de boğaza sıfır kahvaltıya gidiyoruz. tabi onun hiç haberi yok. kahvaltı ediyoruz ve bir arkadaşım profesyonel kamerasıyla bizi kayda alıyor. bir süre sonra orta halli, kırmızı renkli, 2 katlı bir tekne yanaşıyor kafenin önüne ve 6 metrekare büyüklüğünde bir pankart açılıyor. üzerinde "benimle bir ömür mutlu olmaya var mısın bitanem?" yazılı ve benle onun resminin olduğu bir pankart.
o pankarta bakarken kameraman arkadaşım masamıza bir çiçek bırakıyor. çiçekle beraber diz çöküp tektaşı çıkartıyorum. kafedekilerden güzel bir alkış ve tebrik sözleriyle kafeden çıkıp tekneye biniyoruz. tekneyle boğaz turumuzu yapıyor ve bu güzel günü ölümsüzleştirecek onlarca fotoğraf çekiliyoruz.
Her şeyde olduğu gibi yurdum insanı bunun da bokunu çıkardı.
Geçen ay izmir’de Göztepe sahili’nde oturup arkadaşlarla sohbet ederken birden yan tarafta bir patırtı bir gürültü oldu. Bir baktık tepemizde havayi fişekler patlıyor. Bu ana kadar müthiş bir sessizlik, sakinlik hakimdi her yere. Çevremizdeki sokak köpeklerinin aklı çıktı nereye kaçacağını şaşırdı hayvanlar. Ne oluyor derken meğer evlilik teklifiymiş.
Benim anlamadığım şu: kendinden başka kimseyi düşünmeyen bencil ve öküz biriyle bir insan neden evlenir?
Son 10 senedir erkekler bana yalandan evlenme teklif ediyor. Ben de ciddi olmadiklarini bildigim icin iplemiyorum tabi.
Yil 2019 du. Benim cok sevdigim bir sevgilim vardi. Bir senelik iliskinin son demlerinde ilgiyi cok azaltmisti. O donem ben bir cin firmasinda calisiyordum. Cok yakisikli, cok enerjik alman bir ustum vardi. Bana bir iki defa is atti. Disarda icmeye davet etti. Salsaya davet etti. Bi gun de evlenme teklif etti. Ben hem sallamadim, hem de sevgilim oldugu icin bakmadim. Cok sadigimdir ozel hayatimda.
Velhasili ben isten ayrildim. Kisa sure sonra sevgilim beni terk etti. Ve bi muddet sonra haberi geldi. Benim alman evlenmis. Meger gercekten kendine evlenilecek kiz bakiyormus.
