seneler önce abim bir arkadaşı ve kuzenim cafede oturuyoruz sohbet muhabbet falan. bu abimin arkadaşı komando mu neymiş izne gelmiş galiba. bi süredir karabasan falan görüyormuş daha öncesinde bi tane hoca ayarlamışlar okuyup üflemesi için. her neyse arabaya bindik kurtköye geldik ormanlık bir alanda bi tane villa haliyle şaşırdım hocanın ne işi var böyle bir villada.
Dış kapıdan içeriye girdik evin kapısında bi tane kısa boylu beyaz başörtülü bi kadın dikilmiş bizi bekliyor. bende o an bi tedirginlik başladı zaten. kadının yanına yaklaştıkça kıllanmaya başladım kadın öyle bir değişik şekilde başörtüsü bağlamış ki tarif edemiyorum amk.
Kadın eline yeşil kurana benzeyen bi kitap aldı ama kuranmıydı hala emin değilim. yaklaş dedi bu adama adam yaklaştı. Kadın aynen şunları söyledi "az sonra okumaya başlıycam eğer bir şey olursa şurda en alt çekmecede bir makas var o makası alın herhangi bir yerime saplayın" kadın bunları söyledikten sonra hepimiz altımıza sıçma derecesine geldik ben hemen kapıya gittim kapı kolunu tutuyorum bir şey olursa hemen kaçalım diye. bu arada kadın kitabı açtı okumaya başladı 15 saniye ya geçti ya geçmedi kadının elindeki kitap kendiliğinden kapandı yere düştü. kadın sadece şunu söyledi "geldiler yukarıdalar" yukarı kata bakıyorum tavana bakıyorum kimse yok amk. tabi bunlar olurken herkes hatim indirdi korkudan. kadının başörtüsü gözlerinin önüne indi gözlerini kapattı kadının. kadının çenesi bir sağa gidiyor bir sola gidiyor normal şartlarda bi insanın çenesini o şekle sokması imkansız. abim hemen çekmeceye gitti makası almaya makas yok çekmecede. ben kapıyı açmaya çalışıyorum kapı açılmıyor gözlerimden yaşlar geliyor. abimin arkadaşı belinden silahını çıkardı bahçeye bakan büyük camı kırdı hepimiz canhavliyle arabaya koşuyoruz. arabaya bindik tabi biraz rahatladık araba en az 90 kilometre hıza ulaştı kadın pencerenin yanında arabayla aynı hızda koşuyor. en son koşmayı bıraktı arabanın arkasından taş falan atıyor.
işte böyle insanın psikolojisini bozan cinsten bir olaydı. 2 hafta kadar korkudan annemle uyudum. Aradan çok yıllar geçmesine rağmen hatırladığımda hala tedirgin olurum.
çocukluğumda çılgın ötesi bir olay yaşamıştım ve uzun süre zihnimin bir köşesinde durup rahatsız etmişti. olayı anlatmaya niyetlenmişken şimdi bi tırsma geldi töbe töbe. neyse gündüz olsun öyle anlatayım.
geceleyin taksim'den arkadaşımla eve dönüyorduk. hafif alkollüydük ve arkadaşım o gece bizde kalacaktı. eve geldik direkt yattık ve bilirsiniz işte, fix yatak muhabbetleri başladı gecenin köründe.. konu nereden nereye geldiyse cinlerden ve şahit olduğumuz ürpertici olaylardan bahsetmeye başladık. ben bir tane anlatıyorum ardından arkadaşım bir tane patlatıyor. ama nasıl göreceksiniz, hem tırsıyoruz hem de soluksuz anlatıyoruz. sonrasında malum uyuya kalmışız yattığımız yerlerde.
o sabah arkadaşım evine kaçtı, benimde dışarıda işlerim vardı hazırlanıp çıkacaktım. çıkmadan camları kontrol etme adetim vardır açıksa kapatır çıkarım. her neyse, salona girdim cam kapalı ama perde deli oynuyor! hızlıca arkamı döndüm, mutfağa gittim ve acaba cam mı açıktı diye tereddütte kaldım. tırsarak yine salona gittim baktım bir şey yok. cam kapalı, perdeler normal. hiç bir şey yokmuş gibi döndüm arkamı. aptal aptal düşünerek tam çıkmaya hazırlanırken pat diye ses duydum. yok yok, kesin üst kattan gelmiştir diyerek kendimi teselli ettim, kapıyı açtım tam çıkacaktım ama içime kurt düştü. illa salondaki perdeye tekrardan bakacağım, oynamadığını göreceğim ve gönül rahatlığı ile evden çıkacağım işte. inadımı sikeyim, döndüm salona kapının kenarından bir baktım perde yine oynuyor ama hızlıca oynuyor. hay sikeyim böyle işi deyip koştura koştura dışarıya çıktım kapıyı da üstüme kapattım o korkuyla.
aksilik ya, anahtarı da kapıda unuttum, dışarıda kaldım. o akşam eve gitmeyip, arkadaşımda kaldım göt korkusundan. ertesi gün gittim çilingirci ile kapıyı açtırdım eve girdim. ilk işim salona bakmaktı. gittim baktım bir şey yok. yıllar geçti bu olayın üstünden ve hala o yaşanan olayın ne olduğuna dair hiçbir fikrimde yok.
Genelde insanin zihninin yaniltmasidir. Ama şu yaşadiğim şey zihin yaniltmasimiydi yoksa paranormalmiydi bilmiyorum. Aksam yatmadan önce çay içtim çay kaşiği da bardağin içindeydi yani öyle biraktim. Gece yine o salak kalkişlarimdan birini yaptim Bi anda uyandim ve hemen akabinde mutfaktan kaşik sesi geldi. Böyle yukardan hafifce birakilmiş gibi. Gece gözuyle ovuştura ovuştura gidip baktiğimda ise çay kaşiği yere düşmüştü. Sonra sabaha kadar uyuyamadik tabi.
Masaüstü bilgisayarın gecenin 2-3-4 ünde kendi kendine açılmasıdır. Amk halen çözemedim bunu. Canı sıkıldıkça yapıyor. Gecenin sessizliğinde biranda bi başlıyor çalışmaya. Bir anda mala bağlıyorum amk.
daha dün gece saat 3 suları telefonumun alarmını kurup şarza taktım kenara koydum ve uyumak için yatağa girdim. Bu arada akıllı telefonumu garantiye gönderdim, elimdeki telefonu telefoncu bir arkadasımdan kullanmak için aldım bir haftalığına. Neyse tam uyucam telefon çalıyor bu ne gece gece dedim kim arıyor diye bir baktım numara belli ve OHA diye biri arıyor. Lan diom benim rehberimde böyle biri yok, neyse rehbere bakıyorum yok, numaraya ben geri döncem kimsin diye, arama kaydına giriyorum aman allahım beni kimse aramamış numara falan yok göstermiyor en son kızarkadasımla yaptıgım görüşme var. Başladım ben huylanmaya. bir ara vodefonu arayıp beni arayan numarayı sormayı bile düşündüm derken aklıma bir şey geldi mı acaba diyerekten ayarlardan arama bölümüne girdim meğer benden önce telefonu kullanan davar telefonun sahte aramaya bir numara yazmış adına da OHA koymuş afedersiniz ama dedim ki senin amına koyayım. Bende şarza takarken bir kısayol tuşuna bastım herhalde devreye girdi. Şansıma sıçayım.
Üniversite birinci sınıfta ilk yıl yurtta kalıyordum. yeni yeni ortam kurmaya başlıyoruz üst sınıftan cemal isimli bir çocukla tanıştık kaynaştık. Bazı arkadaşlardan uyarı aldık bu çocukla ilgili tehlikeli bir çocuk diye falan fakat önemsemedik eli yüzü düzgün zararsız bir çocuğa benziyordu.
gel zaman git zaman iyice muhabbeti ilerlettik bu çocukla bir sorun yaşamadık. çocuğun kız arkadaşı falan var gayet sıradan bizim gibi bir insan.
bi gün kız arkadaşım cemal cemal'in kız arkadaşı cafeteryada oturuyoruz. makara gırgır falan konu faldan açılmıştı falcılara falan sallıyoruz insanları kandırıyorlar falan diyoruz. neyse bu cemal bana fal bakayım mı lan sana dedi tabi ben taşşak yapıyor sanıyorum. pek oralı olmadım hadi bi siktirgit olum ya dedim. tabi benim kız durur mu atladı ordan bana bak bana bak diye. cemalde gülüyor dalga geçiyor sanıyorum. sandalyesini aldı benim kızın karşısına geçti. gözlerimin içine bak dedi bir dakika boyunca bunlar göz göze hipnoz olmuş gibi baktılar. ondan sonra cemal bülbül gibi ötmeye başladı. annenle baban görücü usulü ile evlenmişler sen ortanca kardeşsin. en sevdiğin renk yemek şu baya şeyler saydı. kız arkadaşım ilk önce bi afalladı nasıl oluyo bu ya moduna girdi. tabi bende afalladım şaka falan yapıyorlar sandık. banada yap lan dedim.
sıra geldi bana cemalin gözlerinin içine bakmaya başladım gözümü kırpmadan bakıyorum. saymaya başladı mahallede bana aşık olan züleyhaya kadar bildi tabi ben şoktayım tedirginde olmaya başladım.
bi kaç gün sonra cemalle ben odada oturuyoruz akşam 8-9 civarları falan konu yaptığı şeyden açıldı bende tabi deli gibi merak ediyorum soru soruyorum. meğersem çocuğun üç harflileri varmış. bana böyle deyince pek inanmadım gösteriyim istersen falan diyor bana tabi her ihtimale karşı bende bi yusuf yusuf başladı. göster dedim. tak okulun tüm ışıkları gitti böyle bir göt korkusu yok. bana sakin ol diyor bir şey olmuycak diyor ben yinede korkmaya devam ediyorum. cemal bana cama doğru bak dedi kafamı bir çevirdim 5 çift kırmızı göz bize doğru bakıyor. cemal olum noluyor lan diyorum bak beni korkutma yak şu ışıkları dedim neyse ışıklar falan geldi normale döndü herşey.
herşeyi anlattı bana.
çocuğun hikayesi şöyle:
annesi ve kız kardeşini küçük yaşta kaybetmiş. babası ve babaanesi ile birlikte kalıyorlar. haliyle babaannesini öz annesi gibi biliyor ve çok seviyor. zamanla babaanneside hakkın rahmetine kavuşuyor. küçük yaşta çocukta büyük bi boşluk oluyor. her neyse çocuk her gece yatarken babannesini rüyasında görmesi için dua ediyor. bir gün rüyada kapı çalıyor kapıyı açıyor çocuk(rüya değilmiş uyku ile uyanık arası bi boyutmuş) bi bakıyor kapıda babaannesi gel diyor çocuğa babaannesi balkona götürüyor. bak diyor aşağı kardeşin aşağıda diyor tam çocuk aşağı düşücek babası sırtından tutuyor ne oluyor oğlum diyor baba babaannem geldi diyor babaanesi falan yok ortada.
çocuğa böyle üç harfliler musallat olmuş. şuan onları yönetebiliyor.
geçen gün konuştuk menzile gidip tövbe falan alcakmış hadi hayırlısı. işte dünyada böyle garip olaylar var.
evde televizyon açık değilken ve komşular tatildeyken gelen tuhaf seslerdir.
"kızlı erkekli aynı evde kalıyorlar"
"facebook, twitter falan bunlar ne pis şeyler, bunların hakkından geleceeeeem"
"biz biliriz, biz"
gibi sesler duyuluyor evden hep. sanırım birileri evlerimizin içine kadar sızıp, bizleri gözetliyor. ne yapıp ne yapmayacağımıza karışmaya kalkıyor. cinniler galba.
Her gece saat 2:30-3:00 arası herkes uyuduğu halde binadan tabak çanak sesleri kapı açıp kapatma sesleri bina aile binası yani herkesin birbirinden haberi var bir gece oturduk bu sesi bekledik ama nerden geldiğini hala bulamadık.
Ikinci bir olay ise lavaboya gittim ayıptır söylemesi tam lavabodan cikacakken duvarda güneşin vurduğu gölge ile "noza" yazısı var nerede geldi bulamadım araştırdım durdum ama nafile heryere baktim evin dışına gidip baktım ama bulamadım.
duvarda rahmetli babaannemin resmi vardı ben küçükken. allama kitabıma kadının resmine bakınca sanki bana bakıp daha bi gülümseyip başını hafif sağa kırıyomuş gibi geliyodu. anneme anlattım kaldırdı ertesi gün. baktı tabi çocuğu kafayı sıyırıyor artık. o da haklı.
mutfağa geçerken koridor ışığına bastım o an yanmadı, düzgün basamadığımı düşündüm ve yan odaya geçtim on beş saniye kadar sonra çıt diye bir ses geldi ışık açıldı. korkudan altıma sıçıyorum şu an susar mısınız.
ayak serçe parmağının sehpaya çarpması aslında çarpması imkansız ama bir anda görmüyorum sadece o acı ile yerlere yatıyorum artık bir korkuya dönüştü benim için ne zaman olacağı belli değil.
neyse karanlıkta yürüye yürüye mutfağa geldim, su içtim. tam döndüm çıkıyordum ara koridorun da ışığı yanık halde duruyor. etrafa bakındım, herkes uyuyor. karşımda ayna, olabildiğine güçlü bir ışık ve pencereye vuran rüzgarın uğultulu sesi..
