Evcil hayvanın bir çok insandan daha insan olduğunu anlamış zeki tiptir. Onlar çoğu insan gibi çıkar uğruna sevmez sizi sizden istediği tek şey sevgidir. başka insanlar gibi paranız için iyi gün dostu olmaz.
O bir evcil hayvan degildir efendim o bir aile bireyidir. Tabi ki ölunce uzulmek en dogal haktir. Senelerdir sizinle yasayan bir birey sonucta. Yeri geldi ayni masadaki sandalyeye oturup sizlere bakip bir aile bireyi gibi takildi orda. O sandalye bos olacak artik. Uzulmez mi insan. Eve geldiginde kapida seni karsilamayacak bir daha. Uzulmeli insan.
Kuşum öldüğünde 2 gün evde tutmuştum. Çok ağlamıştım.
Evcil hayvanım olmamasına rağmen ağladığım bi olay vardı.
Bi köpeğin kafasına tasmamsı bişe geçirip çöp kamyonuna atıyorlardı. Belki belediye arabasıydı. Haberde görmüştüm ufaktım. Show Tv kanal. Hala üzülüyorum o köpeğe. Hala gözlerim doluyor.
Evcil hayvan demiceksin özgür yaşama hakkı elinden alınmış sevimli canlı diyeceksin!* Neden ağlamayayım sizin hiç köpeğiniz kurşunlanarak öldü mü? Her sabah kapının önünde görmeye alıştığınız, üzerinize atlayıp sevgi göstermeye çalışan ve çoğu insandan daha iyi özelliklere sahip bu canlılara ağlamayağız da kime ağlayacağız? Hümanist değilim ama animalizm yapabilirim.
hayvan sevmekle pek alakası yok bence bu bildiğin hayatını paylaştığın bir canlının toprağa karışması. hayvan besleyen insanlar hayatımda biraz daha sorumluluk gerektiren aktiviteler olsun diye köpek alıp bokuyla tüyüyle uğraşmıyor. gerçekten insanın sadece kendi için yaptığı ve arada bağ sevgi filan olmasa katlanılmayacak şeydir hayvan beslemek.
Oturduğum mahalle de elin de büyüdüğüm bir amca var. iki tane de köpeği var, golden cinsli o köpeği 2-3 aylıktan beri gezdiriyorum şu an 3 yaşında... ölse sokakta hüngür hüngür ağlarım.
Çok anımız var çünkü ;
abi ile göz kararı 40-50 cm aralıkla oturuyoruz çık komutunu almasına rağmen , tam çıkarken beni görünce kuyruğunu sallayıp patisini falan veriyor.
benim bu , ister istemez uzun süre yaşadığım ismail beni bırakıp gitse yada ölse heralde depresyona girerim , uzun süre ağlarım , kendimizi iyilik meleği falan da sandığımız yok , sadece bi bok anlamadığınız işlere burnunuzu sokmayın.
Zamanını birlikte geçirdiğin ve sorumluluğu sana ait olan bir can var ortada ve ölünce tabii ki ağlanır hatta mezar yapılır hergün ziyaretine de gidilir. Hoş bir hayvana üzülmek için illa evcil hayvanın olmasına da gerek yok.
Vicdanı vardır, duyguları vardır sevgisi vardır. içinde kötülük barındırmaz böyle insanlar. Sevgiyi, kaybetmenin verdiği acıyı çok iyi bilirler. Bırakın evcil hayvanı, sokakta herhangi bir hayvanı yaralı görmüş olmak bile bir insanın kalbini acıtıyorsa, gerçek insanlıktan o zaman bahsedebilirim.
Birader siz salak mısınız? Ulan sadece emek verdiğiniz duygusal olarak özdeşim kurmadığınız taşa bile zarar gelse içiniz cız eder. Bi zahmet besleyip ihtiyaçlarını karşıladıkları, onlar için büyük emek verip belki sarılıp uyudukları resmen yalnızlıklarına çare olan arkadaşları veya evlatları gibi olmuş hayvanları için ağlasınlar.
Bir arkadaşım vardı. Bir gün geldi bana kuşum öldü dedi. Bende sandım diğer kuş öldü. Kanka ne oldu filan anlat derken. iste doktora gittim. Ilac verdi geçer iyileşir diye anlatıyor. Sonra bu sabah kalkinca baktim kuş otmuyor dedi. Bende ciddi ciddi dinliyorum. Meğerse muhabbet kuşu ölmüş. Sonra bunu öğrenince bi kahkaha attım çocuk bi de bana trip atti.
