hayatın ta kendisi. belki de olması gereken şey budur. yoksa yaşlılığın kahrı çekilmezdi. insan yaşlandıkça hayattan soğuyor ki ölüm çok ağır gelmesin diye sanırım. çok yaşlı gördüm ölmeyi istiyorum ama Allah nasip etmiyor diye.
aşık olmak. öyle ki aşık olmak tat vermez değil elbette ama öyle bir hale geldik ki, aşık olmaya korkutuluyor sanki kalp. kim korkutuyor bilmiyorum. kimsenin kimseye hiç düşünmeksizin güveneceği bir ortamın kalmamasından, aşkta zarar görüyor bence. ilk görüşte aşk yerine, zamanla aşık olunuyor artık. bu problem değil aslında. problem yürütebilmekte, güvenebilmek de sanırım.
insan diyorum. öyle durduk yere soğumuyor ki hayattan ve insanlardan.
susuyor, sustukça biriktiriyor...
ve sonra, ya içindekileri haykırıyor, ya da sessizce uzaklaşıyor.
her şeyden ve herkesten...
Noel babanın gelmeyeceğini bildiğimiz için artık kurabiye ve süt koymuyoruz kardeşimle. Ve hatta ayrı yerlerde oluyoruz, herkes kendi arkadaşlarıyla. Bu tat vermiyor eskisi gibi. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1817793/+
