zaman ilerledikçe insan kendisinin düşünsel açıdan geliştiğini sanar. bu yüzden geçmişteki anılarında şimdiye göre aptal olduğunu düşünür. aptallık da masumiyeti doğurur. sonuç olarak kişi kendine acır.
başka bir açıdan bakılırsa da: insan zorluklarla uğraştığını düşünmeye meyillidir. bu her zaman olsa da geçmişin bir önemi yoktur çünkü yaşanılan zaman şimdiki zamandır. bundan dolayı yaşanılan zamanın etkisiyle geçmişte yaşanılanlar insana kötü gelmez. insanın bu meyilliliği de başka bir konudur.
zaman geçtikçe sende geçiyosun bişeylerden. iyili kötülü anılar biriktiriyosun aklının bi köşesinde. bunlar genellikle masum güzel tebessüm ettiren anılar oluyo. özlüyosun falan eskileri. bazen keşke diyosun ama eskiler işte eskimiiiş gitmiş. biraz saçmaladım galiba neyse bence eskinin özlenmesinin tek sebebi ozamanlardaki masumluk diyorum ve noktalıyorum.
