bütün ailenin çoğunlukla bir arada vakit geçirdiği o eski tarzı sevenler vardır. işte o tarz yaşamak için neler yapılmalı.
bi kere herkesin ayrı odası olamayacak. kimse saatlerce odasına kapanıp vakit geçirmeyecek.
eski insanlar bunu sağlamak için her yerde ampul yakmayın elektrik parası çok geliyor derdi. belki de asıl amaçları birlikte olmayı sağlamaktı.
öyle herkes aklına estiği gibi mıutfağa girip bişeyler atıştırıp yemek yiyemeyecek.
yemek saati olacak. mutfağa yalnız anne girecek. yardım isterse edilecek ama başka amaçla mutfağa kimse giremeyecek.
yemek saatinde yiyen yer. yemeyen aç kalır. *
çay, zırt pırt çay kave yapılmayacak. yemeklerden sonra çay yapılacak salonda içilecek. odaya çay felan sokulmayacak.
Eski tarz aile yaşantısındaki paylaşım, saygı, sevgi ve hoşgörü güzeldi ama odamızın olmayışı fenaydı mesela.
Aile üyelerinin birarada vakit geçirmesi, aynı odada, meyve yenip çay içilmesi güzeldi de, o odada ders çalışmak işkenceydi, moraliniz bozukken yalnız kalamamanız da feciydi.
Aynı sofraya oturmak çok ama çok özlenen, aileyi aile yapan, bağı pekiştiren bir durumdu bu kesinlikle doğru.
Lakin artık hepimiz at gibi koşturduğumuz, trafiğe takıldığımız, mesaiye kaldığımız, okuldan sonra yok dershane, yok kurs yok elinin körü birçok sebepten ötürü aynı saatte evde olmak, aynı sofraya oturmak artık nerdeyse hayal gibi... Ne yazık ki...
Bittik beeee!
aga millet demişki o zaman kişisellik yoktu.
e günümüzün asıl sorunu o işte. her şey çok özel, her iey çok kişisel.
kimse kimseyle bi şey paylaşmıyor.
herkes kapanıyor odasına, onu kur bunu kur, onu düşün sonuç?
sonuç büyük ihtimalle depresyon, yalnız hissetme, her şeye aşırı doymuşluk ve hayattan zevk almama.
oysaki eskiden kardeşlerle bişeylerin kavgasını yaptığınızda bile can sıkıntısı kalmazdı.
ufak tefek zaferler insanı mutlu eder ama karşınızdakini de batırmazdı.
