sokak roportajlarında bi amca vardı hani, "insan unutmak için sevmez ki, unutmamak için sever" diyordu. belki de aynı şeyi hisseden herkes o amca gibi düşünüyordur, "eski" sevgili ne yapmış olursa olsun belki de o yüzden unutulamıyordur, halen özleniyordur. özlem belli bir süre sonra öyle bir kanser etkisi yaratır ki eskisinden daha çok seversin. kiminle ne yaptığı zerre sikinde olmaz, sen özlersin.
anlamsız bir sebepten aylarca yaşadığımız durum. insanı hayattan soğutur herkesi onla kıyaslarsın kimse onun gibi değildir ama. içip içip ararsın mesaj atarsın karşısına çıkarsın. en umudunun bittiği anda birlikte gittiğiniz meyhanede barda içerken bulursun. koşup boynuna sarılmak isterken göz göze bile gelmekten kaçarsın ama bi yere kadar. onun bileğindeki tokaların onun da seni özlediğini ispatlar zaten dayanamazsın deli gibi koşarsın kollarına.
