Yarın sabah 7de kalkmam gerektiğini bile bile geç yatıyorum sabah oluyor yolda esneye esneye, eve gideyim direkt yatarım diyorum tekrar geç yatıyorum döngüye girdim galiba.
yaşamın geçiciliğine karşı bir isyan biçimidir. ömrünün 3'te 1'ini uykuya kurban eden insan oğlu, kalan kısmını da kapitalist sistemin çarklarına ya da iş bilmez halden anlamaz insan evladı olmayan amirinden azar işitme tedirginliğini yaşayacağı memur hayatına kurban etmek istememektedir.
beynin aksine kodlanma durumu, erken kalkacaksın ya, yatma diye komut veriyor beynin, hadi uyuyalım diyorsun, yok diyor, işin olmasa hemen uykuya geçen beyin, erken kalkman gerektiğinde yok diyor, paradoks hep bunlar.
bir noktadan sonra, her halükarda uykusuz kalkacağını bildiğinden "amaan ha şimdi yatmışım ha 1 saat sonra ne fark edecek" umursamazlığına geçecek insandır. tamamen haksız da sayılmaz sanki.
Tüy dikiyordur. Amaan. O mu kurtaracak dünyayı allasen? Varsın bir gece de deliliğin dibine vursun ve vantilatörün karşısında uyusun. Ona bunu çok görmeyin.
uyumamak ve uyuyamamak farklıdır. biri diğerinin aksine tercihli bir durumdur. erken kalkma gerekliliğine inanmayan yani özde inanmayıp sözde inanan kişi için normal bir durumdur.
