Ağlar kardeşim erkekler de ağlar. Ancak siz göremezsiniz. Hıçkırarak ağlar hem de.
Öyle bir kız çıksın ki karşıma bana yaşadıklarımı unuttursun. Ölesiye seveyim. Canımdan çok seveyim.
Şöyle saçma sorumluluklar yüklemeyin insanlara. Bal gibi ağlar.
Sevdiği kadından ayrılır ağlar.
Anasını babasını kaybeden ağlar.
Dayanılmaz bi ağrı sızısı vardır ağlar.
Çocuğu hastalanır ağlar.
Ağlar yani gözünden akan yaşın hesabını size mi verecek, oturup hüngür hüngür ağlar.
Anası bile ağlar!
Erkeklerin direncini arttırmak için kullanılan ataerkil toplum öğretisi.
Evet erkekler evlat, ağbi, koca ve baba olarak dirençli olmak zorundadırlar ama bu ağlamalarına engel değil hiçbir zaman.
Bugün psikoloji dersinde hoca "Bilinçaltının Oyunlarını"anlatıyordu. Önce soru sordu bizi yöneten bilinçaltı mıdır yoksa Bilinç mi? Bilinçaltı korumacıdır dedi ilk öğrenilen bilgiyi saklar bunun değişmesini istemez. Bir babanın küçük oğluna" Erkekler Ağlamaz oğlum "demesi çocuğun bilinçaltına işler.Annesi de ablası da aynı şeyi tekrar ederse bu çocuğun Bilinç altına iyice işler. Birisi aksini söylediği an çocuk savunmaya geçer" hayır erkekler ağlamaz " der.Fakat ne zaman ki bu bilgiyi ilk veren kişi yani baba "Hayır erkekler de ağlar oğlum" derse çocuk eski bilgisinden vazgeçip yenisini kabullenir.Tıpkı Babam ve Oğlum filminde yetkin dikinciler in koşarak babasını devirdikten sonra hala koşmaya devam etmesi karısını duymaması çünkü durduğu an babasının öleceğini düşünmesi. Ne zamanki teyzesi "artık durabilirsin" dediğinde durması.Çünkü yık geç babanı yoksa ömrü billah düzelmez diyen teyzeydi.Velhasıl kelam geçiniz efenim bu klişeleri. Babanız size erkek adam ağlamaz dedi diye Siz de çocuğunuza aynını söylemeyin. Ağzınızdan çıkarsa da değiştiriverin o eski bilgiyi.Varın düşünür gün gelip bir erkeğin annesi öldüğünde ben erkek adamım ağlamayacağım deyip gözünden bir damla yaş akıtmaması nelere yol açar annesinin ölümüne ağlamayan,bir hayvanı öldürdüğünde hiç ağlamaz,karısını incittiğinde hiç ağlamaz,çocuğu ağladığında hüzünlenmez bile...
Tümünü bilmem ama bazıları çok ağlar mesela ben çok ağlarım bazen yaşadıklarıma bazen yaşayamadıklarıma bazen yapmak zorunda kaldıklarıma bazen de hiç yapamadıklarıma ağlarım ama sessiz ağlarım isterim ki kimse duymasın kimse bilmesin hep güçlü olduğumu sansınlar bazen de arabaya atlar tabelalara bakmadan sürerim sürerken de sesli ağlarım kimsenin duyamayacağı yerlere geldiğimde ise hıçkıra hıçkıra ağlarım tek isteğim kimse duymasın ağladığımı.
"insanlar ağlar" ile değiştirilmesi gereken önerme.
Yani şu klasik sarılıp öpmeden, sevdiğini açıkça söylemeden kurulan baba-çocuk ilişkisine sahip olmama rağmen ondan ağlama konusunda gördüğüm tutum bu önermeyi tam anlamıyla gözümde çürütmeye yetiyor da artıyor. Babam gelip bana "oğlu kanser diye ağlayarak saçlarını kazıyan mesut komiserin sahnesinde dün çok ağladım, aşırı duygulandım" diyebiliyor mesela. Ya da kendi babası onu yabancı biri zannettiği için terslediği zaman ağlayabiliyor falan. Hatta aile içinde babamın çok duygusal olduğunu, ona bazı şeyleri yansıtmamamız gerektiğini bile konuştuğumuz zamanlar olabiliyor. Böyle bir adamla büyüyüp "erkekler ağlamaz" klişesini görünce saçma bulmayı bırak direkt anlam veremiyorum, nasıl oluyor tahayyül edemiyorum.
Neyse ki iyi haber herkesin bunun bir klişe olduğu konusunda hem fikir olması. Yani bu teoride aşılmış bir norm, her ne kadar pratikte abartılarak sunulsa da zamanla komple ortadan yok olacağını düşünüyorum. Ergenliğini zalımın kızları için arabesk rap dinleyerek geçiren bir nesil gümbür gümbür geliyor çünkü.
