Onlarca çeşit doğum kontrol yöntemi varken keyfen kürtaj olmak tartışılabilir.Adama sorarlar 'yaparken aklın nerdeydi' diye.
Ancak hamilelik sırasındaki testlerde bebeğin özürlü olduğunu anladıktan sora yapılan kürtaj için ebeveynler çok da suçlanmamalı.
Bu 'kötüyü bırak,iyisini al' demek değildir.
Engelli bir çocuğu dünyaya getirmek hem aileye hem çocuğa büyük sorumluluk getirir.
Anne baba bazen yalvarır'allahım onun canını benden sonra al'diye.Tuhaf gelir..Hiç bir anne/baba evladın ölümünü görmek ister mi.Ancak kim sizin canınıza sizin gibi of demeden bakabilir.Basit engellerden bahsetmiyorum.Zihinsel sıkıntıları düşünün.Peki ailenizin bütçesi çocuğa bu engellini unutturacak konforu sağlayacak kadar elverişli mi?
Tek başına işlerini yürütebilecek araba ya da diğer fiziki donanımları alabilecek misiniz?Sosyalleşmesi için her çeşit ortamı sağalayabilecek misiniz?Yaşlanıp elden düştüğünüzde ona bakıcı bulacak kazancınız var mı?Sizden sonra kime emanet edebileceksiniz?
Sadece çocuk isteğinizi tatmin ederken bir çocuğun hayatını karartabilirsiniz.
Madden çok iyi şartlarda olan ,ancak bir ms bir de zihinsel özürlü iki evlada bakmaya çalışan 80 yaşına merdiven dayamış bir anne biliyorum.
Herkes susuyor,söylemiyor ancak biri 40'ın ortasında diğeri 50'ye merdiven dayamış bu iki bakıma muhtaç evladı kime emanet edeceğini şaşırmış durumda anneleri.içten içe herkesin duası 'allah onların canını annelerinden önce alsın'..
Çünkü kimse,hiçkimse hatta bazen kardeş bile 50 yaşında bir adamın kakasını temzilemez anne gibi,gaz çıkarsın diye beklemez yanında,banyo yaptırmaz ve çişini yapabilsin diye şişe tutmaz..Parayı verip yaptırsanız bile aynı şefkati alamazsınız.
Zor kararlar vermek gerek bu hayatta,keşke herşey siyah ve beyaz olsa..Ama griler de var...
Çocuğun engelli doğacağı kesin ise bana göre doğru olan davranıştır. Tamam doğurdun büyüttün sonra sen öldüğünde ne olacak o çocuk kim bakacak kimden yardım isteyecek. Yemesi dert, gezdirmesi dert tuvalete gittiğin zaman bile o çocuğu düşüneceksin. Allah kimseye böyle dert vermesin verdiğine de sabır versin.
Aile için oldukça zor bir durumdur. Engelli bir birey dünyaya getirmek ana ve babanın sorumluluklarının çok daha fazla artması demektir. Bu da anne ve babanın kürtaj veya çocuğu dünyaya getirme kararlarından herhangi birisini alması saygı ile karşılanmalıdır.
çok zor bir karardır. şu günlerde birinin bu kararı almak için ne kadar çok üzüldüğüne şahit oluyorum.
bekar insanlar için, bu konuda ahkam kesmek çok kolay oluyor aslında. bende bunlara dahilim. "kesinlikle kabul edemem, hem kendim dayanabileceğime inanmıyorum hem de o çocuğun hayatını zehir etmeye hakkım yok diyorum" ama davulun sesi uzaktan hoş geleceğini söylüyorlar. büyük ihtimalle haklıdırlar da.
insanın çocuğu olunc bu kararı vermesi çok zor oluyormuş.
gerçekten hayattaki en zor kararlardan bir tanesi.
engelli bir beyin sahibi olmaktansa beynimi aldırır mıydım diye sorun kendinize.
zira bu kadar beyinsiz yaşamayı hakediyorsa, bir dilsiz, bir ÂmÂ, bir otistik, bir dawn sendromlu melek haydi haydi hakediyordur.
engelli bir çocuğa sahip olma kararı verecek olacak ebeveyn, o çocuğun ömrü boyunca bakım sorumluluğunu yalnızca kendileri yüklenecek olsalar amenna, "kendi bilecekleri bir iştir" der geçersiniz lakin, gerçekte durum böyle olmuyor! onların vermiş olduğu bu kararın ceremesini, onlar ölüp-gittikten sonra geride kalan kardeşleri, hatta amcaları, dayıları, teyzeleri veya halaları çekiyor.
- "buna hakkım var mı?" diye insanın kendisine sorması gerek... makul insanlar için cevap tektir; hayır!
"Bir sonraki çocuğun engelli olma durumunu ne yapacağız" diye düşündürür. insanlık; Anne baba olarak o ceni Aldırmak değil onu yaratanın öyle verdiğini kabullenmektir.
doğacak çocuğunu engelli-engelsiz diye ayıran merhametsiz köpeğin isteği.
ayrıca,
"yalnızca annenin verebileceği bir karar" gibi saçma sapan, haysiyetsizce, merhametsiz bir şekilde yorumlar yapılmış.
ulan onun canı can değil mi. sen nasıl olur da bir insanı dahası kendi evladını katledersin. bu hakkı sana kim verir. allah rızası için bana söyle. döl ana karnına tutunduktan sonra o bir canlıdır artık. yani senin yavrundur, evladındır. oyuncak mı bu. sizin beyniniz nasıl çalışıyor, insan mısınız siz. bu düşünceye sahip insanlara yazıklar olsun. hiç mi vicdanınız yok. karaktersizler. senin vücudun senin kararın he. görürsün bakalım hesap gününde. orada da dersin öyle benim vücudum dersin. el mi yaman bey mi.
mod. kardeş hemen silmede okusun şerefsizler.
olası silinmesi halinde aynı başlığa tekrar girilecektir.
bir daha girilecektir.
yeniden girilecektir.
o olmayan beynine sokana kadar bu entry girilecektir.
artık çaylaklık mı olunuyor, silik mi bilmiyorum ben o durumları. problem yok.
hitler mantığının dünyaya getirdiği bir acıdır. hitler için insan mükemmel olmalıdır. hatta sonradan kolunu kaybetmiş bir kişi bile hitler için devlete yüktür. bunun için bu kişiler fırınlara koyulmalı ve acilen yakılmalıdır. hitlerin propaganda bakanı Joseph Goebbels yayınladığı bildiriler aslında açık ve net bir şekilde bunu ifade ederken; bu bildirilerin insanı büyüleyen bir şekilde yazılması bütün almayanın onayını almıştır.
Engelli çocuk Dıyılen çogu kadın normal çocuk sahıbı olmuştur, o testlerin guvenırlıgı düşüktür.. Ayrıca engellı de olsa her bıreyın yasam halkı vardır olmalıdır..
hangimiz engelli değiliz ki şu dünyada sorusunu akla getirir. o zaman hiçbirimiz olmasaymış. başta mıktarın oğlu remzi. hala vemedi borcunu cibiliyetsiz.
Ebeveynlerin kendilerinden ziyade doğacak olanı düşünmeleri gerekir. Çünkü hayatı boyunca acı çekecektir.
Bedensel engelli ise hep normal olmak isteyecek ama asla olamayacaktır. Bakıcak, özenicek, yapmaya çalışıcak ama asla çevresindekiler gibi bir hayatı olmayacaktır. Bir şeyler başarmış gibi görünüp, normal hissetmeye ve hissettirmeye çalışsada içten içe işkence çekecektir.
Zihinsel engelli ise zaten algılayamadığı hayatta ebeveynler için işkenceye dönüşecektir. Farkındalık diye bir şeyden yoksun halde yalnızca DNA'sında kodlu olan içgüdülere göre hareket etmeye çalışıcaktır.
Kimsenin acı çekmemesi yol yakınken sonlandırmak en iyisidir. Yaşama hakkını elinden alamazsın diye çıkışana; sana ona bir ömür boyu işkence çektirme hakkını kim verdi diye sormak lazım.
Şimdi dini açıdan bakarsak dinimizde günahtır fakat şöylede bir şey vardır ki o anne baba vefat ettikten sonra bu çocuğun sorumluluğunu kim üstlenir ? akrabalar diyelim fakat hangi akraba bu devirde o engelli çocuğa annesi babası gibi bakabilir ? . Kürtajla hayatını alabilirsiniz ama yaşarsa da ya hayatını zindana çevirirseniz ne olacak ? .
Bu konu öyle her ağzı olanın yorum yapabileceği bir konu değildir. çok zor bir karardır. Eğer insan kendine güvenmiyorsa yapması gereken sey bellidir. Eğer yapmazsa hem dogan çocuk için hem de kendisi için oldukça kötü bir hayat olacaktır.
Eğer doğurmaya karar verdiyse karşılaşacağı zorlukları biliyodur ve kocaman bir yüreği vardır o insanın.
Kendine güvenmeyen kurtaj olmalı ki hem kendisine hem de suçsuz bi insana eziyet etmesin.
Eğer dogurmazsa da cani falan değildir. Sadece kendine güvenmiyor ve herkes için iyi olanı istiyordur.
Büyük konuşmamak gerek hicbisey için. Hayatın bize neler getireceğini bilemiyoruz. Bazen yaşadığımız şeyler yaptiklarimizin bedeli oluyor. Ben öyle düşünüyorum. Allah hiçbir kadini kürtaj masasına goturmesin. Bir can a kiymak burda yazıldığı kadar kolay değil kimse yapmak istemez eminim ama insanoğlu işte hatalar biz var olduğumuz sürece Peşimizde.
