çok da iyi olmayan megadeth albümüdür. içinden bir trust ne biliyim bir symphony of destruction gibi hit çıkaramayacak albümdür. parçalar hızını alamayan türden. aynı şekilde sololar da öyle. fakat dave abimizin soloları daha melodik olmuşken, chris abimiz motora bağlamıştır. ne olursa olsun megadeth dir dinlenesidir, coşulasıdır.
başından sonuna güzelce dinlenilebilen süper bir megadeth albümü. tarzı bilmem ama thrash isteyenler büyük kıyaslama da death magnetic yerine bu albümü dinlemelilerdir. şarkı geçişleri olsun sololar olsun pasajlar olsun çok güzel şarkılara sahip bir albüm. dialectic chaos da favorim.
metallica'nın death magnetic'ini rahat sollayan megadeth albümü. chris broderick ile ilk kaydedilen albüm olduğu her yerinden anlaşılıyor. yine riffler sololar yardırmış, hayvan gibi. nakaratlar akılda kalıcı. kısacası megadeth'in ''daha ölmedik'' dediği albüm. bütün parçalar mükemmeldir. kesinlikle dinlerken ''ya bu kötüymüş diğerine atlayalım'' dedirtmez.
rust in peace'den sonra en yarmış megadeth albümüdür. *
2009 da çıkmış, bu bünyenin daha yeni haberinin olduğu albümdür. Allah belasını versin bu iş - ev rutininin...
baştan sona dinleyip hayran kaldığım albümdür, United Abominations da uğradığım hayal kırıklığından sonra süper geldi. hele 27 Temmuz 2010 istanbul konseri nde yaşanan ses faciasından sonra ilaç ilaç.
the right to go insane, 44 minutes, The Hardest Part Of Letting Go... Sealed With A Kiss gibi countdown to extinction, youthanasia arası dönemden fırlamış gibi gözüken şarkılar barındıran ama aynı zamanda rust in peace dönemine göz kırpan hızlı şarkılar bulunduran albüm.
countdown, youthanasia arası dediğime bakmayın marty friedman olmadan hiç bir zaman o döneme dönemeyecekler. chris broderick isterse 20 parmak tapping yapsın marty'nin bastığı tek notaya erişemez.
yeni başlamış, aşırı şekilde house md. dizisine benzeyen dizi. ulan dizi her şey mi aynı olur ? sadece biri tıpla ilgili diğeri hafif polisiye.
ayrıca megadeth'in son albümü.
Endgame kitabı şifreler altınlar dünyanın sonu falan filan. Vaad edilen ödülün kaç katı para kaldırırlar bilmiyorum ama şifre olayı eğlenceli.
Bende reklama ortak oluyorum ama şifreli şeylerdende zevk alıyorum. Bu kitaba yerleştirilmiş gizli bir şifre varmış onu bulan bi yerde anahtarı bulacakmış falan filan bir yerdeki 500 bin dolar değerindeki altını alacakmış kısa özet bu arkadaşlar.
Okuduğum, bitmek üzere olan kitap. Sarah'la Jago kazanıcak gibi geliyo. Christopher zaten mal. Neyse...
--spoiler--
Bitti. Yani daha 2 kitap çıkacak da zaten Kafam karıştı ama haklı çıktım. 2 kişi kazanmadı aralarından biri kazandı. neyse onu da siz okursunuz :D
--spoiler--
megadethin 2000lerdeki en iyi albümü. chris broderick inanılmaz bir hava getirmişti. her anı teknik ve kalite kokar. solo yağmuruna tutulursunuz. beklenti çok yükselmişti ama sonrasında gitgide düşüş başladı. dystopia ile super collider faciası unutulsa da endgame çok başka bir seviyededir.
bana göre, megadeth, bu albümle perdeyi kapatmalı idi. ama dave geçim kaynağı gibi bakıyor demek ki. sonraki albümlerde de tek tük iyi parçalar var elbet.
neyse,
albüm hakkında ilk dikkatimi çeken, yoğun gitar sololar oldu. çok mu memnun kaldım, hayır, açıkçası. broderick'in ne kadar iyi bir gitarist olduğunu değerlendirmeye gerek yok. fakat bir kaç parça hariç, benim beklentime uymadı. bana göre solo, armoni ağırlığı, akılda kalması ve parçadan bağımsız ruhu ile, altındaki ritmle bütünleşmesi, hem uyması, hem de kendini ayrıması ile ölçülebilmeli daha çok. az ama öz olsa daha iyi olurdu diyorum kısaca.
albümü dinlerken, bol bol rust in peace, polaris, poison was the cure....bazen running wild bazen de World needs a hero duymanız olası.
01 Dialectic Chaos
02 This Day We Fight!
03 44 Minutes
04 1,320
05 Bite the Hand
06 Bodies
07 Endgame
08 The Hardest Part of Letting Go...Sealed With a Kiss
09 Head Crusher
10 How the Story Ends
11 The Right to Go Insane
this day we fight, bodies fena şarkılar olmasa da, ben en çok the right to go insane'i beğendim. hikaye nasıl biter de ilginç bir parça. ulan azcık frayed ends of sanity mi var diye bir gittim geldim.
albüm genel olarak iyi. bu ne lan dediğim parça olmadı.
