umudum ya da mutluluğum. evren sanki beni izliyor çok fazla mutlu olduğum zaman hemen tepeme biniyor. ne biliyim belkide mutsuzluktur hayatımız. iyi geceler.
hep aynı yere attığım halde, anahtarımı. hem de hep aceleyle kapıyı çekip çıkmam gerektiğinde ve hep absürd yerlerde buluyorum. mutfakta, beremin içinde, vs. bu son dakikada evin içinde anahtarımı kaybetmem yüzünde başım ne çok belaya girdi ( geç kaldığım için).
artık kaybedecek bir şeyimin olduğunu sanmıyorum, umrumda da değil açıkçası. hislerimi, sevgilerimi, dostluklarımı kaybettim ve her kaybın kanaması başladığında tuzu basan yine sevgi ve dostluk beslediğim o insanlar oldu.
edit: neyse yahu bu arada uludağ forum mu burası (en çok yaladığınız şey)(en çok soktuğunuz ney)(sizce sevgilimi sikmeli miyim) banane senden ve sevgilinle yaşayacağın şeyden ve sanane benden arkadaş sözlük mü sohbet odası mı anlamadım.
