zor değil, hayatımda 2 defa ağladım birisi babamı kaybettiğimde 10 yaşındayken oldu ama kimse görmedi, gizli gizli ağladım o sayılmaz sanırım. diğeri de bu olaydan bi 10 yıl kadar sonra uzun bir ilişkide kız arkadaş tarafından saçma bir bahane uydurularak, önemsiz biriymiş gibi sms ile terk edildiğinde 2 ay kadar önce gerçekleşti.
ama söz verdim kendime birdaha asla bir kız için ağlamayacağım.
Barış akarsu'nun amasra'daki evine hırsız girmiş eşyaları çalınmış.. Annesi gözü yaşlı,hırsızdan biraz olsun merhamet istiyordu birazcık yüreğinde sevgi ve merhamet varsa diyor o hırsıza bile. sadece kapıya bırak git oğlum diyor. biliyormusun ben onlarla yaşıyorum. onlarla nefes alıyorum..
dedi ve ben bittim.
Bir kaç yıldır hiç ağlamıyordum sanırım büyüdükçe ağlamak büyük bir olaya dönüşüyor. Yaklaşık 10-12 gün önce çok yakın lise döneminde 2 yıl aynı evde kaldığım arkadaşım çok kötü bir kaza da vefat etti. Duydum mezarlığa gittim felan. Sanki kendi cenazemdeymişim gibi hissetmeye başladım arkadaşım genç olduğu için çok kalabalıktı. Biri 2 diğeri 4 yaşında 2 çocuğu var.
Neyse cenaze defnedildi başaağlığı için aile sıraya geçti en sonlara kaldım ben babası ile de aramız çok iyi her zaman oturur uzun uzun konuşurduk. Çok halden anlayan mükemmel bir insan adamın yanına gelince yüzüne baktım boğazım düğümlendi ağlamaya başladım. Çok kötüydü en yakın arkadaşlarımdan birini toprağa verdim.
Artık ağlıyamıyorum çünkü gözyaşım kalmadı. Şuan içimin ağladığını boğazımda ki dügümü hissedebiliyorum. Sebebi çok mutsuzum beni seveni sevemiyorum hiçbir his yok içimde. Sadece ona karsı değil kimseye karşı bi his kalmadığı için kalbim acıyor. Bide kuzenim ayrıldı bugün bizden onada çok aglıyor içim tamamen yalnız kaldım.
