geçen sene mayıs aylarında aşık olmuştum. ulan o kadar sevinmiştim ki, en sevdiğim ay mayıs, hem bahar geldi, hem de duygularıma, gönlüme bahar geldi diye. ama ne yazık ki, platonik ve kursakta kaldı. kursakta kaldı dememe bakmayın, öyle kalsa bile, ona aşık olmak çok güzeldi. öyle kolay kolay aşık olan biri değilimdir aslında. yani daha doğrusu, aşık olmayı isterim ama zihnimde bir acaba olur. bu bahsettiğim de acaba olmamıştı baya baya sevmiştim. her şeyi engelledi. ama aşık olmamı engelleyemedi ya, en çok ona sevinmiştim. tabiri caizse, üstünü karalamadım, karaladıkça daha çok belli olur diye. yavaş yavaş silinecek zaten. ve belki de silinip, yerine yazılanla daha mutlu olacağım, kim bilir.
Bilmiyorum.
Bazen dusunuyorum da hic asık olmadım sanırım cok farklı duygular yasadım ama bunların icinde ask var mıydı ayrımını yapamıyorum.
Belki de ilk kez oldugumda anlarım nasıl hissettirdigini.
8 ay falan oldu galiba. Üstelik açıldım kıza, halbuki hiç huyum değildir. Önce yok dedi. Sonra düşüneceğim dedi. Düşündü yine yok dedi. Peki dedim ben de. Unuttum hatta. Hiç olmadık zamanda demişki birilerine ben onu tanımıyordum hiç ondan yok dedim. Bir de beni bir girişimde bulundum saymıyormuş. Haklı tabii. Direk istetmem lazımdı girişim olması için.
