En son 3 saat önce tavşantepe metrosunda bir insancık görmüştüm ki haleti ruhiyyem tamamen değişti bir gün anda bu kadar güzel olur 90+ golü gibiydi resmen.
geçen sene mayıs aylarında aşık olmuştum. ulan o kadar sevinmiştim ki, en sevdiğim ay mayıs, hem bahar geldi, hem de duygularıma, gönlüme bahar geldi diye. ama ne yazık ki, platonik ve kursakta kaldı. kursakta kaldı dememe bakmayın, öyle kalsa bile, ona aşık olmak çok güzeldi. öyle kolay kolay aşık olan biri değilimdir aslında. yani daha doğrusu, aşık olmayı isterim ama zihnimde bir acaba olur. bu bahsettiğim de acaba olmamıştı baya baya sevmiştim. her şeyi engelledi. ama aşık olmamı engelleyemedi ya, en çok ona sevinmiştim. tabiri caizse, üstünü karalamadım, karaladıkça daha çok belli olur diye. yavaş yavaş silinecek zaten. ve belki de silinip, yerine yazılanla daha mutlu olacağım, kim bilir.
2018' te kursta bir çocuk vardı. Derste sürekli onu izler, defterin kenarlarına bakarak onu çizerdim. Çocuğu görünce kitleniyordum. Çocukta tabi haliyle ona tip tip bakınca anlamıyor o da tip tip bakıyordu. Yılbaşı günü (o gün kurs var) nasıl olduysa ilk defa beni fark etti. Aslında hep deste çizim yapardım. Çizimimi görünce: "oha, sen mi çizdin" filan dedi. Sonra diğer çizimlerine de bakabilirmiyim dedi. O an ne diyeceğimi bilemedim. Tamam bak dedim. Onu çizdiğim çizimleri gördü. Altında adı yazıyordu. Ama birşey demedi yine sadece bir süre şaşkın şaşkın baktı. Resme baktığını fark edince defteri hemen elinden aldım. O an ilerde çocuklarımıza anlatacağımız güzel bir anıydı benim için. Sonra sevgilisi olduğunu birinden öğrendim
Artık o benim için yıllar sonra başkalarına anlatıp güleceğim bir anı.
