gerçekten söylenmesinden hiç hoşnut olmadığım tanımlama cümlesidir... en nefret ettiği milyonlarca şey vardır söyleyenin genellikle ve hepsi de "en" dir istisnasız...
(bkz: hahay hahay hayy benim adım çalıkuşu)
- başkalarına endeksli yaşam anlayışı
- en ufak bir çıkmazda ''yangın yapanlar''
- yavşak tv ağzıyla konuşmaya bayılan simalar
- topun dibine girmeden boşa kaçamayanlar
- memleket sevdalısı olduğunu iddaa edenlerin memleketin ebesini * s.kmesi
- senden beslenen adamaların varlığı
- sorularının peşinden gitmekten ziyade sorunlarını, insanlığın sorunları yapmaya çalışan adamların varlığı,
- uzaktan kumanda pilinin bitmeye yüz tutmasının ardından kanal değiştirmede yananan sıkıntı,
- otobüs de gazete, dergi vs. okunması sırasında ki öküzlemesine bakış.
içinde "en" ve "şey" kelimeleri geçtiği için tek bir adet olması gerekirken insanımızın hazzetmediği her türlü durumda kullanmaktan çekinmeyişiyle anlamını yitiren bir kalıp haline gelmiştir. birisi yalan söyler, nefretli zat "en nefret ettiğim şey" der, birisi tuvalettek çıkarken sifonu çekmez, yine aynı zat bu tabloyla karşılaşınca "en nefret ettiğim şey" der yine. örnekler kişiden kişiye değişip çoğaltılabilir.
