Abim.
Küçükken bir gün kantin sırasındaydım, 3. Sınıf mıyım neyim. Üst sınıflardan bir oç beni kenara çekti, önüme geçti. Ben daha tepki vermeye fırsat bulamadım, iki saniye içerisinde bir curcunayla beraber çocuk kendini yerde buldu. Herkesten önce ben aldım alacağımı.
Meğer abim arkada sıradaymış. Kral :)
Bu tarz birkaç olayımız var da, bunlar olmasa bile hayatımda gerçekten iyi bir insan diye nitelendireceğim nadir insanlardan biri. Birkaç mevzu hariç hayatımın kendi istediği şekilde ilerlemesine çalışmaz, duygu sömürüsü yapmaz. Yani o aile bağını kullanarak üzerimde baskı kurmaz, demek istediğim o. Bu da bir güven kaynağı.
Abim benim dert ortağım. Canım. iyi yürekli oyun arkadaşım.
Neden sevgim kabardı bir anda bu kadar bilmiyorum. Neyse, hep var olsun.
